Gozatu zale
Atzo goizean bakarrik abiatu nintzen larunbateko oinezko buelta egitera. Hiru lagun joaten gara normalean elkarrekin, baina beste biek atzo huts egin zuten, arrazoi diferenteak direla medio.
Beraz, eta esan bezala, bakarrik abiatu nintzen Igara aldera, handik Igeldora igo eta Erregeneatik barrena etxera jaitsi.
Igaran ikusi nuen artzain parea ardiak zelaira eramaten. Atzetik joan nintzaien argazkia egitera.
Telefonoan podcast berriak arakatu eta pare bat audio jaitsi nituen, lege zaharrean entzuteko. Hots, elastikoaren ezker titiaren parean nuen patrikan sartu eta entzungailurik gabe entzun, ahaztu egin baitzitzaizkidan etxean.
Lehena, ohikoa bihurtu den bezala, aste honetako Barruan gaude. Are gehiago Maddalen Marzol lurrin zalea, eta laguna, tartean egonik.
Atal berria airean! Lurrin eta esentzien mundura egin dugu bidaia @madmarzol-en etxera mikrofonoak sartuta.
— Barruan Gaude 🎙️ (@BarruanGaude) June 17, 2022
Ea zer usain hartzen diozun @eitbpodkast-en edo dena delako audio plataforman 🎧👇🏽https://t.co/mLgy44chYC
Hori entzun ondoren ostiralean El ojo crítico irratsaioak Julio Bustamante musikariari eginiko elkarrizketarekin jarraitu nuen paseoa.
Atzo 71 urte bete zituen Bustamantek eta disko berria argitaratu du duela gutxi. Besteak beste, Karmelo Iribarren poetak idatzitako Los hombres prácticos poemari jarri dio musika lan berrian.
Saioaren hasieran entusiasmoaren aldeko aldarria egin zuen Laura Barrachina esatariak. Entusiastas izeneko diskoa ere baduelako kantari valentziarrak.
Kasualitatea izango da, baina gauza bera aldarrikatu du aste honetan bertan Iban Zalduak bere blogean: Entusiasmoaren alde. Entusiasmo kritikoaren alde: gogoberotasuna (kritikoa) eta gogoberokeria (akritikoa) bereizten ditu Zalduak.
Antzerki mundura egin dezagun salto orain.
Ostegunean Victoria Eugenia Antzokian egon nintzen Galiziako Chévere Produccions konpainiaren N.E.V.E.R.M.O.R.E. antzezlana ikusten.
Azaroan 20 urte beteko dira Prestige petrolio ontziaren hondamendia gertatu zela, eta Chéverek planteatzen du ez ote den hura gaur egungoaren metafora aproposa.
Bi zati nagusi ditu obrak: alde batetik, Prestige-arena bere garaian bizi zuten hainbat lagunen hitzak erreproduzitzen dituzte oholtza gainean agertzen diren sei aktorek, 2019an (oker ez banago) egindako elkarrizketetan oinarriturik.
Bestetik, kostaldetik ontzia urruntzeko operatibo ofizialean parte hartu zuten hainbat kideren hitzak ere jasotzen dituzte. Behin baino gehiagotan azpimarratzen dute protagonisten hitzak direla, ez dagoela fikziorik ikusi eta entzuten den hartan, harrigarria bada ere.
Beheko trailerrean ikusten den bezala, gozagarria da bertatik bertara ikustea nola sortzen dituzten helikoptero, ontzi eta gainerako zarata guztiak zuzenean, irrati-antzerkian egin bezala.
Galizian gauzak berdin jarraitu zutela uste baduzue, Chéverek kontrakoa defendatzen du. Hainbat aldaketa gertatu ziren. Adibidez, Costa da Morten ez dago PPko alkaterik, ezta lau hiriburutan ere.
2021eko irailean estreinatu zuten eta ekainean itxi dute oraingoz bira. Baina parean tokatzen bazaizue, joan ikustera.
Azkar samar etorri zitzaidan burura zer nolakoa izango ote den Lipusek, Fuchs anaiek eta enparauek muntatzen ari diren Hondamendia. Harkaitz Canok idatzi du eta Zaldibarko zabortegian 2020ko urte hasieran izandakoa hartu dute oinarri. Urrian hasiko dute bira eta Euskal Herriko bazter askotan ikusi ahalko da.
Goza zaleekin hasi naiz, entusiasmoarekin jarraitu, entusiasmo kritikoarekin, bizi dugun hondamendiarekin bukatzeko?
Ba ez, buelta nadin hasierara, gaur nahiago baitut Maddalen Marzol eta Julio Bustamante bezalako jende gozatu zalearekin geratzea.
Entusiastak? Bai, hori ere bai.
Disfrutones, este apunte en castellano.
