Auzitegi batean, errefrauak soberan daude
Aste bukaera hau, eguraldia eta beste kontu batzuk alde nituela, Alberto Barandiaran kazetariak Miguel Sánchez-Ostiz idazleari eginiko elkarrizketa mamitsu bat irakurtzen eta gaztelaniara itzultzen egon naiz, besteak beste. Oraindik ez dut dena amaitu, baina nahikoa aurreratu dut. "Lubaki bat iruditzen zait mundu hau".
2001eko abenduaren azken egunetan, gustu handiz irakurri nuen garai hartako Euskaldunon Egunkarian plazaratu zen beste bat. Orduan ere biak ziren solaskide, baina zoritxarrez eta Auzitegi Nazionaleko Del Olmo epaileari esker, ez dago sarean. Jatorrizkoa ez, baina bai nik gaztelaniara itzulitakoa. Hona hemen lotura. "Hay razones sentimentales para crear otra sociedad".
Oraintxe bertan jakin dut Theklaneh-ren twitter honi esker, filtratu dutela Arnaldo Otegiren kondena zein izan daitekeen. "Según el fallo del tribunal, al que ha tenido acceso la Cadena Ser" dio albistearen hasierak (San Ildefonso eskolako umeen tonu horretan esateko modukoa da). Hemezortzi hilabeteko kartzela zigorra eta hamalau urteko inhabilitazioa.
Hasieran aipatutako elkarrizketan, Barandiaranek epaiketa horri buruz eginiko galdera ageri da, baita Sánchez-Ostizen erantzuna ere. Ezer gutxi erantsi daiteke.
Alberto Barandiaran: Justiziaren inguruan lotsatzeko moduko gauzak ikusi ditugu azkenotan. Esaterako, Arnaldo Otegiri epaileak bota zion hura, “ardoa edan nahi badu ere!”.
Miguel Sánchez-Ostiz: Lotsagarria iruditu zitzaidan. Epaiketa horretan ere fiskalak errefraua erabili zuen bere tesiei indarra emateko, esan zuenean isildu egiten denak amen egiten duela. Barka: isiltzen dena, isildu egiten da. Auzitegi batean, errefrauak soberan daude. Fiskalaren alegatu batean jurisprudentzia edo zigor kodea erabili behar da, baina ez errefrauak.
Oharra: argazkiaren kreditua, Dani Blanco (Argia).
