Ander Izagirre: «Oso kazetaritza ona dago, baina bilatu behar da»

Ander Izagirre: «Hay periodismo muy bueno, lo que pasa es que hay que buscarlo», este texto en castellano

Asteartea, urriak 11. Arratsaldeko 7ak. Koldo Mitxelena Kulturunea, Donostia. «En el fondo la forma» liburuaren aurkezpena, Leila Guerriero eta Ander Izagirreren arteko topaketa baten emaitza. Elkano Fundazioa da ekitaldia antolatu duena, liburua 5W aldizkariak kaleratu du.

Fundazioko arduradun den Ion Irurzunen sarrera laburraren ondoren, Agus Morales, 5Weko zuzendaria, eta Ander Izagirreren arteko ordu t'erdiko solasaldia izan genuen.

Behean itsatsi dut ekitaldia osorik jasotzen duen bideoa, baina nik hemen eta orain Anderren bi tarte nabarmendu nahi ditut.

5W (cinco uve dobles) aldizkaria eta kazetaritza ona

«Askotan ezkortasun handia dago gure ofizioan eta jende askok esaten dizu "kazetaritza kaka hutsa da". Eta zuk ze kazetaritza irakurri, ikusi eta jarraitzen duzu? Oso kazetaritza ona dago, baina bilatu behar da. Eta serio demonio diot niretzat 5W dela azken urte hauetan poz eta ilusio gehien ematen didan proiektua, nire adineko hainbat neska-mutil autonomo elkartu baitziren, agentzia eta komunikabideetan lanean ari zirenak, nazioarte mailako informazioaren eremuan faltan botatzen zen gauzak egiteko modu bat bilatzeko».

«Bazkideak limurtuz, eta horrek meritu handia du, gauza bat delako proiektu bat egitea eta beste bat jendeak eskua patrikan sartzea eta urteroko harpidetza ordaintzeko 60 euro ateratzea. Oinarrian, milaka bazkide batzuk mantentzen duten proiektua da eta kalitate handia du. Paperezko aldizkaria ezagutzen baduzue, urtero kaleratzen duten zenbakia altxorra da. Gehi webgunea, etengabe elikatzen dutena. Eta nik esaten diet kazetaritza-ikasleei badagoela gauza onak egiten ari den jendea».

«Gainera, oso ondo zaintzen dituzue (Agusi begira esaten du) kolaboratzaileak eta kazetariak. Tarifak igotzeko ahalegina egiten duzue, eta hori sinestezina da! Niri toki guztietan esaten didate: "Orain gutxiago ordaintzen dugu". Zuek zarete bakarrak esanez: "Agian datorren urtean gehiago pagatuko dugu". Beraz, oso estimatuta nago. Benetan».

«Era berean, oso eskertuta nago Agusek proposatu zidanean Voces saileko topaketa bat Leilarekin egitea, niri zirrara egin zidan, nik asko miresten baitut Leila. Behin egon nintzen berarekin, behin eta erdi, erdi honetaz bera ez baita akordatzen, baina ni bai. Eta nik Leilari errespetu handia diot, niri zirrara egiten didan figuretako bat delako. Ni berarekin hizketan aritzea! Nik entzun egingo nuke eta! Eta baiezkoa eman nion (Agusi) seguru nintzelako proiektua ez zela aurrera aterako. Leila Argentinan bizi baita... Eta nik Agusi beti baietz esaten diot. Beno, ia beti».

«Baina Elkano fundazioa sartu eta gauzak nahastu ziren, beraiek ekarri baitzuten Leila. Eta akabo, orain bai egin behar zela. Hiru egun pasa genituen Bartzelonan, Agusen etxean, Leila eta biok hizketan. (...) Esperientzia zoragarria izan da hiru goiz Leilarekin solasean pasatzea, eta emaitza liburuxka hau da».

Emilio Sánchez Mediavilla eta edizio lana: Libros del K.O.

«Oso agerikoa ez den gure lanaren zati bat da, eta nik asko estimatzen dut editore ona izatea alboan. Nire editore nagusia Emilio Sánchez Mediavilla da, liburuan ere agertzen dena, Libros del K.O.-ko editorea».

«Pasa egingo naiz laudorioekin, baina badaude zalantzaz eta trabaz beteriko une asko, eta horietan ni editore baten irizpideaz fio naiz itsu-itsuan. Egoten dira momentu batzuk, adibidez Vuelta al país de Elkano liburuan, non perspektiba galtzen baituzu, denbora asko daramazulako lan horretan murgilduta, jada ez dakizu gustuko duzun edo ez, ondo edo gaizki ote doan... Eta konfiantzazko pertsona gertu izatea... Berak esaten didan %99arekin nago ados. Esan diezadake tarte bat errepikakorra dela, edo trabatu egiten dela, zerbait kendu behar dudala, beste zerbait hobeto garatu behar dudala... Lan hori guztia funtsezkoa da, lanaren perspektiba galtzen baitugu».

«(Emiliok eta biok) umore antzekoa dugu. Behin baino gehiagotan pasa da liburuetan, jada ez naiz gogoratzen honetan ere hala izan ote den, berak mezu elektroniko batean bidalitako komentarioak sartzen ditudala. Eta edizio lana bihurtzen da liburuan amaitzen den txantxa bat, berak komentario xelebreak egiten baitizkit. Bidean laguntzen didan konplizea da».

«Ikasleen praktikak zuzentzen aritu naiz hainbat urtez, testuekin obsesibo samarra naiz, eta nik behar dudan edizio lana ez da hainbeste ortotipografikoa, baina baita ere, denoi ihes egiten baitizkigute akatsek eta erratek. Libros del K.O.-n zuzentzaile talde bat dago (uste dut denak emakumezkoak direla) eta beraiekin lan egitea itzela da».

«Horretaz gain ikuspegi kontua da. Eta Emiliok eta biok konfiantza handia diogunez elkarri, ba batzuetan harrapatu egiten nau, adarra jo diezadakeelako, eta hori garrantzitsua da. Ni irakasle eta editorea izana bainaiz, gutxitan bada ere, eta bada jendea oso sentibera dena bere testuarekin, eta ni hori ulertzeko gauza naiz, zure aldetik asko jartzen duzulako. Baina batzuetan kaña eman behar zaio testuari, edo testuaz barre egin. Eta Emiliok adarra jotzen dit bidaia-aldizkarietako esaldi batek ihes egiten didanean. Orduan nitaz barre egiten du eta nik diot: "A ze kabroia! Egia da". Bera ausartu egiten da, eta hori garrantzitsua da, testua materia delako, ez da zure arima, eta badago kaña ematerik».

«Uste nuen Leila editore krudela, kañeroa, izango zela, baina gustatu zitzaidan berak aipatzea idazten duen jendearekiko duen sentsibilitatea: hemen jendea onena ematen ari da, badago zer hobetua, baina lan hori ere aintzat hartu behar da eta ezin duzu zure ikuspuntua inposatu, ezin zara diktadore baten moduan aritu».

«Agusekin eta bere taldearekin lan egitea luxuzkoa izan da guretzat: hiru goiz pasa genituen Leilak eta biok solasean, eta handik aste batzuetara beraiek idatzi eta editatu zuten testu bat iritsi zitzaigun».