Adin txikikoak direla eta ez direla
Rouco Varelak parrokia hura itxi nahi zuela jakin zuenean, El golpe 401 artikulua eskaini zien Javier Ortiz zenak. Bertako apaizetako baten blogaren jarioa jarraitzen dut azken bolada honetan: Javier Baezaren Catorce kilómetros bloga, hain zuzen ere.
Jakiteko nondik nora dabiltzan ondo da irakurtzea blogaren sarrera-testua: "14 kilómetros marcan la distancia entre la exclusión y la inclusión. Esa distancia separa la Puerta del Sol, punto neurálgico de Madrid, de la Cañada Real Galiana y del Poblado del Gallinero.14 kilómetros separan la costa europea de un continente empobrecido.Catorce kilómetros: una distancia muy larga para quienes se ven obligados a recorrerla cada día. Con este blog pretendo visibilizar y rendir homenaje a todas esas personas que peregrinan cada día por los márgenes de la exclusión".
Atzo irakurri nituen Javier Baezak eta Patuca lagunak adin txikikoei buruz erantzundako zenbait galdera. Arrazoia: Alfonso Armada kazetariak eginiko erreportajea ABC periodikoarentzat.
Hona hemen zenbait zati:
"Adin penala jaisteaz ari garenean, zera esaten ari gara, gure Zuzenbide zorrotzena, krudelena eta kaltegarriena aplikatzea gure gizartearen parte ahulenari eta hauskorrenari; hain zuzen ere, delituak egiten dituzten haurrei. Hamaika edo hamabi urteko haurrekin horrela jokatzeak, alde batera uzten du ume horiek beste baliabide batzuk erabiliz hezi, zaindu eta zuzentzeko dugun gaitasuna".
"Botere Judizialaren Kontseilu Nagusiko estatistikek ez dute erakusten adin txikikoek eginiko delituen hazkundea. Hala ere, 2001 urtetik zentro itxien eta erdi-irekien plazen hazkunde esponentziala eman da. Madrilen, 2000 urtean hiru erreformatorio zeuden, 45 plaza. Gaur egun, haurrentzako hamabost kartzela daude Madrilen".
"Umeak gure gizartearen boxeo-zaku dira. Beraiek dira Espainiako gizartearen arazoak gehien pairatzen dituztenak: pobreziak gora egin du bereziki 0 eta 16 urteko haurren artean, gure gizartearen biolentzia eta agresibitatea, bizitza publikoan gure neska-mutilentzako eredu izan daitezkeen erreferenteen falta, hezkuntza sistema interes politikoen menpe egotea: honek guztiak dakar gure neska-mutilek gaizki pasatzea eta gure gaiztakeriak errepikatzea. Helduen zorigaitzen erresonantzia kutxa da adin txikikoen mundua. Gizarte bat adin txikikoen "beldur" denean, larriki gaixotuta dago".
"Badago okerreko kontzientzia errotua; adin txikikoen delituak “pagatzen ez direla” eta haurren kartzelak izarretako hotelak edo udako kanpalekuak direla uste da. Erabat faltsua da hori. Orokorrean, segurtasun handiko kartzelak dira. Gizarteak benetan ezagutuko balitu, agian ez luke hainbeste arinkeriaz eskatuko haiek erabiltzea".
Ozenago esan daiteke, baina ez garbiago.
Galdera-erantzunen sorta osoa: ¿Reformar la Ley del Menor?, Catorce Kilómetros bloga. Gaztelaniaz.
Gertatzen dabilana gizarte honetako porrotak erakusten ditu, zeuk Mikel itzulitako testuan agertzen dan eredu edo erreferentzia egokien faltarena (edo eredu kaxkarren ugaritasuna). Eta arazo guztien aurrean beti bide bi ditugu: Prebentzinoa eta zigorra. Lelengoa argi dago, baina bigarrena be bai, bestela zeure alaba kabroi batzuk bortxatu ondoren zelan geldituko zara ba?
Interneten badabil dekalogo bat ume delinkuenteak heztekoa. Ez dot tarterik hartu euskaratzeko eta parka: