Abuztuko polaroidak
Baga
Bidegorria. 100 metroko zatian bospasei lagunez osatutako bi oinezko taldexka aurreratu ditut. Ni bezala txirrina jotzen dute beste hainbat ziklistak. Amaieran dagoen aita bati esaten diot hori ez dela oinezkoentzako tokia, are gutxiago alboan dagoenean espaloia. Bizikleta asko dabilela behar ez duen tokitik erantzun dit berak agur esanez. Pa botatzen diot eskuaz.
Biga
Espaloia. Bi turista datoz bizikletan. Beste pare bat txirrindulari kontrako zentzuan. Kasu honetan ni naiz oinezkoa. Haserretu egin naiz nire baitan beraiekin, are gehiago bi kale harago dagoelako bidegorria.
Higa
Gasolindegia. Larunbata. Goizean goiz. Bete dut jada autoaren depositua eta pagatzera hurbiltzen naiz. Irribarre potoloarekin egiten dit diosala bertako langile batek. «Number one» esaten diot. Berak ea nola esaten den «número» euskaraz. «Zenbakia». «Zenbakia bat». «Bat zenbakia, bi zenbakia... hobe», nire erantzuna. Nongoa den galdetzen diot. Senegalgoa. Ea ezagutzen ote dudan herrialdea. Ezetz. Ba bertara joan beharra dagoela. «Youssou N'Dour» esanez agurtzen dut. Alaitu dit gizonak goiz petrala.
Laga
Itxoiten. pic.twitter.com/KiSRD9MKrx
— Mikel Iturria (@iturri) August 25, 2019
Ospitalea. Bista politak daude, pena hesiaren alde honetan gaudela. Txorakerietarako toki gutxi bertan.
Duela aste batzuk esan zidan pertsona batek: «Denok bizi beharko genuke menpeko bolada batez. Jakiteko egoera hori zer den. Pazientzia lantzeko ariketa bikaina da, besteak beste».
Ez, ez nago ni menpeko egoeran, baina bai senide bat.
Boga
Lau gaixo dago gela bakoitzean. Ostiralean iritsi zen senidea bertara. Konfiantza apurra hartutakoan, besteek bere egoeraren berri ematen dizute.
Sega
Kanariar uharteetan zegoela aorta lehertu egin zitzaiola eta 17 kilo galdu dituela ospitaleko egonaldian. Eskapada polita, dio berak. Gauzak ondo bidean astean zehar jasoko du mediku-agiria.
Zai
Giltzurruneko kiste batzuen presiopean lehertu egin zitzaiola barea beste batek. Maiatzean. Odol mordoa galdu zuela. Beste hiruzpalau hilabeterako egonaldia aurreikusten du. «Hemen planak epe luzera egin behar dira».
Zoi
Bizitzak emandako bigarren aukera aprobetxatu nahi biek ala biek.
Bele
43 urterekin zendu da lankide baten senidea. Hilberria gaurko prentsan.
Arma
Maggie O'Farrell idazlearen Sigo aquí liburua amaitu nuen igandean. Bizitzan zehar heriotzarekin izandako hamazazpi pasarte kontatzen ditu egileak. Brönte liburu-dendako Yleniak gomendatu zidan eta nik berresten dut haren gomendioa.
Tiro
#G7Biarritz pic.twitter.com/3tx0TFnedp
— javi etxezarreta (@etxezarreta) August 25, 2019
G7aren gailurra Miarritzen. Geratu dadila bizitza munduko boteretsuak baitatoz. Ze nezesidade! Salbuespen egoera hori agertzen da Javier Etxezarretaren argazkian eta gustatzen zait ez baita batere esplizitua.
Pum
Fermin Muguruza eta Jone Unanua Monterreyko zinema jaialdian egon dira Black is Beltzarekin eta bertan jaso dute nazioarte mailako animaziozko filmaren sari nagusia. Zorionak!
Beraien bidez jakin nuen Monterreyko Celso Piña musikaria zendu zela abuztuaren 21ean. Ez nuen ezagutzen, baina ikusi dut sarean instituzio bat zela.
Polaroids de agosto, este apunte en castellano.
Adiós Celso Piña...
— Miguel Bennetts ® (@MiguelBennetts) August 22, 2019
Así te despide la banda, raspando el piso, sacándole brillo al tacón, moviendo el puerquecito... #QEPD #CelsoPorSiempre pic.twitter.com/mqIhSc2VLG
Murió CELSO PIÑA, 66 años. Maestro mexicano del acordeón, tocaba esencialmente su particular cumbia callera. Aquí nos llegó "Barrio bravo", el disco donde tenía como cómplices a Café Tacvuba, El Gran Silencio, Control Machete, Santa Sabina... https://t.co/eyUzHd1fwF pic.twitter.com/Cnoro909jw
— Diego A. Manrique (@DiegoAManrique) August 26, 2019
Propina
