Rafael Chirbes Donostian
Datorren osteguna, abenduaren 13a, egun garrantzitsua izango da niretzat (gripea pasatzen bazait behintzat). Rafael Chirbes idazle valentziarra etorriko baita kultur etxera bere azken eleberria, Crematorio, aurkeztera. Chirbesek Hasier Etxeberriak eginiko galderak erantzungo ditu.
XXI. mende hasiera honetako Valentziako, Mediterraneoko gizartearen erretratua da bertan agertzen dena. Matías, borroka armatuan ibilitakoa, gero nekazaritza biologikora emana, hil egin da. Nobelaren laurehun orrialdetan familia eta lagunak pasatzen dira: Rubén, anaia, dirua egitea besterik buruan ez duen kontratista; Silvia, alaba, arte zaharberritzailea eta haren senarra, Juan, literatur katedratikoa, idazle bohemio baten biografia idazten ari dena. Mónica, Rubén-en emazte gazte eta ponpoxa, mafia errusiarra, putetxeak, lan zikina egiten duen jende gehiago.
Obra trinkoa da, apenas eskaintzen dion ihesbiderik irakurleari, kapitulua amaitu arte eraman nahi zaitu egileak berak nahi duen tokitik, berak nahi duen tokira.
Esan bezala, abenduaren 13an, 19:30etan duzue hitzordua. Ekitaldia areto nagusian izango da (sarrera Anoeta Estadioko 8. atearen aldamenetik).
Kaixo Felipe: Trinkoa eta mardula da liburua, baina merezi du.
Hori bai, ez da lanetik bueltan ohean sartuta irakurtzeko modukoa. Edo trenean edo autobusean bidaia laburretan irakurtzekoa. Izan ere badaude 40 orrialdeko kapituluak eta dena paragrafo bakarrean.
Gaur Moyanok eginiko elkarrizketa publikatu du dvk.
Besteak beste, zera dio: "No creo que viva en un mundo justo ni que todos estos héroes de la transición nos hayan traído una sociedad más justa. Quizás sea más permisiva en algunas cosas, pero también es más controladora en otra. Durante el franquismo había 20.000 presos y ahora hay 60.000, y otros tantos en la calle pendientes de entrar en la cárcel".
Agur.