Copyleft jardunaldiak Donostian (eta bi)

Carlos Sánchez Almeida abokatua gordina eta gogorra da hitz egiterakoan. Hemen nago ni esanez hastea gustoko duen horietakoa. Bi galdera bota zituen hasieran.

Lehena: Ea azken aste hauetan zenbat lagunek jaitsi ote dugun internet bidez obraren bat. Ia denek altxatu genuen eskua.

Bigarrena: ea zenbatek igo dugun escaner-a erabiliz obraren bat internet-era. Batek altxatu zuen eskua.

Almeidaren ustez, honek frogatzen du eraikitzen ari garen informazio gizarte hau zabor hutsa dela. Ez dugu soilik besteen lana aprobetxatu behar, gure eskuak, gure escaner-ak ere jarri behar ditugu komunitatearen mesedetan domeinu publiko diren obra klasikoak sarean jartzeko.

Jabetza intelektuala kontzeptua gustatzen ez bazaio ere, Jabetza Intelektualaren Legeak zenbait eskubide aitortzen ditu, zita eskubidea, parodia egiteko eskubidea, besteak beste. Eskubide guzti hauek ez ditugu aprobetxatzen behar diren bezala. Pesimista azaldu zen abokatu hau ere eta laster teknologia erabilia izango da zentsura egiteko. Zita eskubidea ez dugu egiterik izango, adibidez. Kanonaren kontra borrokatzea ondo dago, baina DRMak jartzea teknologia zentsura egiteko erabiltzea da. Eta hor dugu izugarrizko arriskua eta erronka.

Miquel Vidal Barrapunto eta Sindominio proiektuetan ari da. Gutxi hitz egin zuen mahai-inguruan; izan ere, honen aurretik eman zuen berak hitzaldia. Baina bai esan zuela domeinu publikoa ez dela sarera igotzen politikari eta epaileen erabakiz. Ez dela ahaztu behar hiritarrak ere baduela kultura izateko eskubidea. Lau hizlariek hitz egin ondoren, jendearen eta mahaikideen interbentzioak tartekatu ziren.

Ani Defunkind-ek esan zion SGAEkoari legediaren barruan aritzeko, hori baita SGAEk berari eskatzen diona.

Almeidak esan zuen copyleft-aren inguruan dabiltzanek ez dutela beren nortasuna sortu behar SGAEri errua botaz. Plataforma bat sortzeko beharra ikusten zuen berak, Jabetza Intelektualaren lege proiektu berriaren eztabaidan parte hartu beharra dago-eta.

Santi Eraso, Artelekuko zuzendariak, esan zion SGAEkoari kulturaren ikuspuntu premoderno edo modernoa zuela erakunde horrek, teknologia berriak kontutan hartzen ez dituena.

Galiziako ordezkari batek hizkuntz minorizatuen arazoa mahaigaineratu zuen. 500 blog omen daude galegoz, 300en bat bizirik une honetan. Eta urtean 100 liburu kaleratzen omen dira. Datu horrekin blogintzaren garrantzia azpimarratu nahi izan zuen liburugintzaren gainetik.

Copyleft edo CC lizentzien inguruko jestio erakunde bat sortu behar da? Almeida eta Escolar ez ziren honen alde azaldu. Escolarrek baztertu zuen ideia hori diru asko eskatzen zuelako gehi borroka latzak eta luzeak. Domeinu publikoa sor dezagun CC lizentziak erabiliz.

Hori bai, esaten diren gezurrekin kontuz ibili behar da. Adibidez, Espainia munduko 10. herrialdea dela pirateo kontuetan. Izan ere, Defunkid-ek zioen bezala, desinformazioak akatzen gaitu.

Almeidak bota zuen txispaz beteriko beste esaldi bat: Catalunyan badago intelektual koadrila bat manifestu bat egin duena duela gutxi. Manifestu horretan alderdi berri baten sorrera bultzatu nahi dute. Eta zergatik ez dute beraiek sortzen besteei eskatu beharrean?

Portzierto, Informe Semanal-en ikusi nuen diskogintza eta musikaren krisiari buruzko erreportaia pasa den larunbatean. Nacho Escolar elkarrizketatu zuten, baita Kiko Veneno, Diego Manrique, Ramoncín, etab.

Eta SGAEkoa horrelako bilkura batera etortzearena? Beldur diren seinale? Ondo defenditu zuen bere burua kontrako iritzia mantentzen zuen entzuleriaren aurrean. Abila izan zen Farré, aitortu behar zaio, ausarta ere bai. Eta jendea errespetuz aritu zen.

Hasi beharko dut CC lizentziapean nire mezu hauek zabaltzen...