Etiam

Kaixo Iratxe!

Atzo jendiak zugatik galdetzen zian eta nik daneri ondo zenbiltzala esaten nien. The people miss you. Gabonak pasa ostean Bilboko lagunekin bazkari bat egin bihar dogu Ubitarten.

Gu ondo. Betiko antzera. Ikuskizuna oso polita izan zan. Agurtzane eta hasierako ekipoa omendu zituzten. Jesus! Hainbeste urte eta nerbiosa zauan Agur, taulara igotzeko.

Ni erropaz aldatzera jun nitzan etxera 10 urtek dotere jutia merezi zebelako eta han igo zan Joxemi, bere kuadrozko alkondariakin eta txaketia kendu ere egin barik. Hurrengo ikusten dotenian errietan egin bihar diot. Resu, berriz, dotore dotore igo zan, bodetarako erropiakin moduan.

· Tapia eta Leturia (muy alegres ellos).

· Kirmenek ipuintxo bat irakurri zaban. Bateron batek esan zaban mutil hau gero eta guapuaua dauala eta egixa da. Eta zelan gustatzen bere berbetia!

· Petti (umh! desiatzen nago bere kontzertu oso bat ikusteko).

· Rafa Rueda (ze majua dan!) eta Split77-ko bajista guapo guapo hori.

· Serrano (Kafe Antzokiarekin batera ospatzen dau Asierrek neskia ezagutu zabanekua eta atzo ere kantu bat dedikatu zion. Ai! que bonito!).

· Mikel Urdangarin (Barriak egin genitxun "con el jerse de punto arroz que se habia traido". Teklaua jotzen zaban beste batek ere "punto de arroz"eko jertsia zakan eta moda-modakua zala erabaki genduan).

· Anje Duhalde (betiko lez).

· Ander Lipusekin kriston barriak egin nitxuan.

· Doctor Deseo ixa ixa en pleno (Lauaxetaren kantua eta "corazon de tango" jo zeben eta berriz esan zaban "sois unos jodidos horteras" kantua hasi aurretik).

· Txuma. (Izaskun kantua abestu zaban eta ni nere lagun Izaskunetaz akordatu nitzan. Eta umia euki zabanian Txumaren disko hau erregalatu nionekoa eta berak zelan eskertu zidan norbait amataz akordatu zala esanez).

· Aurkezle Joxe Angel. Umh!! ze goxua dan gizon hori. Esan al dizut Gaubasarako Ruperren kontzertua eta “Eguneroko bizitzan” kantua aukeratu zabala? Banakixan norbaitek hori aukeratuko zabala eta horregatik esan naban nik Postal Service.

· Ez dakit bateronbat ahazten jatan... A bai!!! Gari a kapela kantatzen eskilaretan jarrita. Kitarra eta ezer barik (que punki es!). Athom Rhumbako nere patilloso preferidua ere han ikusi naban pululatzen baina ez zan gora igo. Anari eta Ruper ere iragarrita zeuden Agurrek pasa zidan zerrendan baina ez ziren azaldu.

Luntxian bandeja asko pasatzen zian baina nik berba asko, edan eta jan gutxi eta piskat mozkortuta amaitu naban. Gero parrandarako astirik gabe bueltatu ginan. Bata eta bestea saludatu orduko txoferra etorri jatan noiz jun bihar ginan esaten. 12ak ipinita geneukan ordu tope moduan eta 12:30etan atera ginan. 1:30etarako ohian nauan baina gaur kao nao. Burukomin apur bat eta loguriak.

Bueno maitxia, egun on ona izan.

maite

Alde Zaharreko “Zara” batian sartu eta “praka beltz batzuk pespunte zurixekin” eskatu nion dependientari. “Wait a moment please” esan zian eta beste dependienta baten bila jun zan. Ni neu gorritu eta “que quiero unos pantalones negros con pespuntes blancos!” esan nion.

Hamar urte baino gehiago pasatu dira ordutik. Kazetaritza ikasten ari nitzan Leioan eta Arangoitin bizi nitzan orduan. Aspaldi pasatu ziren modaz pespunte zuridun praka beltzak eta noizian behin euskeraz dakien dependienta batzuk topatu daitezke gaur egun Bilbon dauden Zara dendetan. Alde zaharrian euskera entzuten da takian potian eta poliki poliki bada ere, bidea eginez goazela esango nuke.

Hala ere, Kafe Antzokikoek salto kualitatibo bat eman zeban bere garaian. Alde Zaharretik erdigunera egin zeben salto. Txepetxen teoriek seguru euki zebela honetan zerikusirik. Eta Bilbo erdira jun eta euskaltegiak eta KafeAntzokia zabaldu zituzten eta erdigunetik bertatik hasi ziran euskal birusa kutsatzen. Eta 10 hamar urte pasa dira dagoeneko Kafe Antzokia zabaldu zebenetik.

Agurtzane, nere ahizpa hasieratik aritu da bertan eta badakit gutxi-gora-behera zenbat eta zenbat ordu, eta buruhauste, eta disgustu eman dizkien Kafe Antzokiak. Baina neri, dios!, neri behintzat plazerra baino ez dit eman. Bilbora erosketak egitera nixenian Kafe Antzokian bazkaltzia, plazerra da niretzat. Hara jun eta kontzertu bat ikustia, plazerra da niretzat. Goizeko 6ak iritsi, argiak piztu eta gaua konturatu barik jun dala ohartzia, plazerra da niretzat. Kabinara begiratu eta Josetxo dauanian eskuarekin "P" bat marraztu eta Pixies jartzen dabanian... hori bai dela plazerra!

Zenbat eta zenbat kontzertu zoragarri. Zenbat jai, zenbat parranda, zenbat lagun... Kopetan lotzeko moduko zenbat eta zenbat irrifarre eragin dizkidan Kafe Antzokiak. Eskerrikasko. Mila mila esker, bihotz bihotzetik, zuen 10. urteurrenian.

Kafe Antzokia zabaldu zebela 10 urte pasa direla eta Anartzek kontzertu bat aukeratzeko eskatu zidan. Bilbohiria irratiko Gaubasa programarako zan. Fermin Etxegoien, Iñaki Aranbarri, Jabi Zabala, Joxe Angel Irigarai eta beste batzuen artian azaldu zan nere ahots horrorosoa. Uf!! Ohituta ez dagoenarentzat ze gogorra egiten dan norberaren ahots grabatua entzutea!

Nerbiosa ere egon nitzan, eta entzun ostean damututa ere bai baina ohore haundi bat izan zan neretzat nere aportaziotxoa egitia.

Hemen azpian Anartzek eman zian programaren grabazioa.

Irakurri barik berba egin naban baina hona hemen preparatu naban espitxa.

Jo ze zaila! eta kontzertu bakarra azpimarratu biot!

Zaila egiten zait batetik oso txarra naizelako izenak gogoratzen. Eta bat baino gehiago dira, zer ikusi eta entzutera nixen jakin barik, ikusi ditudan kontzertuak, izugarri gustatu jatazenak eta orain talde haien izenak gogoratzen ez ditudanak.

Hamar urte asko dira eta konturatu barik azkenak ikusi ditudanak etortzen jataz gogora. Eliot Murphy-rena. Sarri etorri da Eliot Bilbora eta Manuk urtero esaten zian juteko eta juteko, baina aurten jun naiz lehenengoz eta datorren urtian ere han izango naiz.

Eta etortzen jata gogora baita, eguen txoro batian irratian kontzertua zauala entzun eta garajean bertan kotxeari buelta eman eta Sharon Jones ikustera jun nitzanekua, orduan ere oso ondo pasatu naban.

Bueno eta Ruper? Ruper transformatu egiten da Kafe Antzokian. Neri izugarri gustatzen jata, disko ia guztiak dazkat eta bere kantu gehienak tararetzen dakit, baina onartu beharra daukat zuzenean soso xamarra dala. Kafe Antzokian ezik. Ruperren Kafe Antzokiko kontzertuak bereziak izaten dia. Forofo mordoa juntatzen gera han eta berak ere onenak ematen ditu. Urteroko zita da hau.

Baina kontzertu berezi bat eskatu didatenez "The Postal Service"ena aukeratuko dot. Zergatik? Ba ez dakit. Ni ez naiz oso teknozalea. Neri gitarreoak eta rocka eta bluesa eta ... bueno, egia esan, musika moeta gehienak gustatzen jataz baina zuzeneko kontzertuak espektakuloa ematen didatelako gustatzen jataz. Eta kontzertu konkretu hau etorri jata burura eta bi buelta eman ostean bera geratu da.

Bi tipok osatzen debe Postal Service baina orduan, duela bi urte edo izango zan kontzertu haura, neska batek laguntzen zien teklatuetan. Tipo bat ordenagailu baten aurrian eta bestea eta kantuan, eta kitarra jotzen, eta baita bateria ere. Ointxe altxatzen zan eta korrika kitarra hartzen zaban eta ointxe jartzen zan bateria aurrean. Eta ze ahots... Gau hura gordeta geratu da nere buruan. Gero Benicasinen ikusi nituen berriz baina ez zaban zer ikusirik euki Kafe Antzokiko kontzertuarekin, hura berezia izan zan.

Eta kantu bat aukeratzekotan “Such a great hights”. “Zelako altura handixak” edo holako zeozer esan nahi dau, egun horretan go-gora eraman nindutelako bi tipo hauek.

Bi egunetan Gijon-en egon gera Zaloa eta biok Fundamentos Web deitzen zan ebento batian. Bertan web diseinuari buruz hitz egin da, estandarrei buruz, erabilgarritasunari eta irisgarritasunari buruz. Kronika luze, eta apur bat teknikoagoak Sustatun argitaratu ditugu:

• Lehen egunekoa, irisgarritasunari buruz:
• Eta bigarren egunekoa, erabilgarritasunari buruz:

Gustora egon naiz hitzaldiotan eta gainera oso ondo etortzen dira batzutan geldiadi hauek. Begiak pantaila aurretik kendu eta entzun. Entzun besteek zer dioten gure eguneroko lanaren inguruan. Ez degu gauza berri larregi entzun baina honelako topaketak oso ondo etortzen dira norberaren ideiak finkatu eta ordenatzeko eta lanari berriz ilusioz heltzeko.

Hortaz aparte hotel oso koketo batean egon gera zentro zentroan. Inoiz Gijonera jutea tokatu ezkero akordatu: Hotel Phatos. Lujo handirik gabe, baina berria, modernotxoa eta koketoa.

Eta Gijon oso polita da. Oso ondo jaten da eta jatetxeetan ateratzen dituzten razioak beldurgarriak dira eta begira bestela entsala hau. Bertakoak oso atseginak egin zaizkit. A! eta hori bai, hemen dagoeneko desagertuta dagoen baina Espainian oraindik asko ikusten den espezie batekin egin dugu topo: urrezko selloa, izena grabatua daukan pultsera eta urrezko kate potoloa daraman kamarero zalameroa. Ole!!

Aukeran zail xamarra da kotxez ibiltzeko. Bueno, onartu beharra dakat ni desastre xamarra naizela orientatzen baina nahiko konplikatua dela eta ez dagoela oso ondo seinalizatua esatera ausartuko naiz. Hori bai, zelan gozatu degun Zaloa eta bixok ia 4 ordutako kotxe bidaian Pearl Jam entzuten, mandarinak jaten eta berba egiten.

Hemen Zaloak Gijonen egin dituen argazki gehiago.

Atsaldeko 6etan Joseluisen e-mail bat sartu da nere postontzian "urgente!, urgente!" izenburupean. Kontzertua daula Azkoitiko mataderuan iluntzeko 9etan eta galdu ezin leiken horietakoa dala. Biharko lan bat entregatu bihar dotela eta saiatuko naizela 9etarako Azkoitira hurbiltzen erantzun diot.

Baina, 10etan bukatu ditut Asierri agindu dizkiodan "Eibarko euskara" libururaren azalerako azken bozetoak eta telefonoz deitu diot Joseluisi. Juteko eta juteko. Oraindik ez dela hasi. Iruñatik 7 lagun etorri direla, Kalahorratik etorri dan beste tipo bat ezagutu dabala, badela beste mutil bat bihar goizeko ez dakit zer ordutan abioia hartu eta Castellonera dijoana han egingo duten beste kontzertu bat ikustera.

Banixe. Eta badirudi nere zain egon direla. Iristeaz bat frekillo luze beltz baten ostean begiak itxita eta kitarra elektriko gorri bat zintzilik abesten daban neska bat igo da. Julie Doiron Zoragarri geratzen zaio matederokuak hain fin, polit eta goxo prestatu duten estenatokia. Umetxo lotsati batek bezala hanka bat okertzen dau abesterakoan. Eta onduan dakaten Iruñarrak hiru umeren amatxo dala esan dit.

Eta derrepente Manu Etxezorturen notiziekin barik, goizero neska honen ahotsarekin esnatzea zeharo beste gauza bat izango zala pentsatzen dot eta baita, aste osoko momentu onena bizitzera noala. Bueno, igual bigarren onena.

Apropos egiten dituen desafinoak, geldialdi neurtuak, kitarrarri laguntzen dioten ostikadatxoak, apurtzera dixen ahots zoragarri horrekin. 3-4 kantu berak bakarrik eta Herman Dune-koak igo dira eta beste 3-4 kantu denak batera.

Geldialditxo bat eta "Herman Düne" ondoren. Julie bajuan eta koroak egiten, bi gitarrista eta beste bi perkusioan. Gogoratzen al duzue Nothing-hill pelikulan, Julia Roberts eta Hugh Grant-ekin, Hugh Grant-en bizilagun xelebrea? Haren kriston trazia zakan liderrak. Estu estu jantzita eta hile gutxi ondo-gaizki orraztu batzuekin, perfil xelebre bat eta gitarreoetan bakoitza bere aldera juten jakon begi haundi borobil batzuek. Eta nola azaldu musika? Esnatu eta kitarra hartu eta jo eta jo eta jo, eta disfrutatu, eta milaka ordu entsaiatu dituztenen maisutasunaz bakarrik azaldu daiteke perfekzio hori. Orain melodikoa, orain distorzionatua, arpa moduan jotzen dau mastila, ikutu bat hemen, arrastara bat han, banjo bat balitz moduan, lehenengo batek abesten dau, gero bestiak, gero danak batera... Eta perkusioa? Batek bateria jotzen dau eta besteak tinbalak eta eskura dauzkan, eta izenik esaten ez dakidan, beste ez dakit zenbat kanpai eta instrumento eta katxarro.

En fin! Oraindik irribarrea kendu ezinik penaz bueltatu naiz etxera. Pena kontzertu horretan ni adina disfrutatuko zeben eta bertan egon ez diren lagunengatik eta pena erosi berri ditudan bi CDak entzuterik ez dakatelako. The Breedersen zinta sartu eta Olentzerori CD irakurgailu bat eskatzea erabaki dot.

Eta gaur Bill Evans. Umhhh! Batzutan pribilegiatua sentitzen naiz eta izan ere banaizela uste dot.

Atzo erabilgarritasunaren egun mundiala ospatu zan. Albertok consumer.es en notizia irakurri dau eta link-a bialdu zidan. Más majo!

Erabilgarritasunaren eguna gure etxean egunero da baina aspaldian alper xamar nabil blogean eta eskusa moduan ondo etorri jata aurreko astean Zaloa eta biok Gasteizen erabilgarritasunari buruz entzun genduan hitzaldi batean gehien gustatu zitzaidan dipositiba hona ekartzeko.

Printzipio heuristiko bat azaltzeko erabili zaban. Laguntza behar beharrezkoa danian bakarrik ipini behar da. Aukeran, laguntza ipini beharrik ez izatea hobe, horrek gauzak erraz ipini ditugula esan nahi bait du.

Hau da: Kiss. Kiss. Kiss. Keep It Simple (Stupid). Gauzak sinple egitera jo behar degu. Informazioa ez den guztia zarata da. Erabiltzaileak oso argi dauka zeren bila datorren gure webgunera eta hori erraz bilatzeko moduan utzi behar diogu.

Grazia egin zidan José Manuel Martínez, hizlariaren komentarioak: Gero beti daude hatzaparrak sartu eta zirrikitutik atea irekitzen saiatzen direnak baina Eduardo Manchonek alzadoko artikulo honetan oso ondo azaldu zaban moduan, aukera guztientzat diseinatu beharrean hobe da aukera posibleenentzat diseinatzea.

Lauaxeta, jaio zela 100 urte betetzen dira aurten eta bere omenez 11 euskal abeslarik 11 olerki musikatu dituzte Ehungarrenean hamaika izeneko proiektuan.

Bi olerki liburu eman omen zizkion Edorta Jimenezek Anje-ri eta handik aukeratzeko eskatu zion. Otsoa eta bateleroaren fabulari buruzko bat aukeratu zeban Anjek. Horrela egingo zaban beste abeslari guztiekin ere seguruenik.

Atzo aurre-aurkezpena izan zan Elgetako Espaloian. Ia ordu erdi leheneago iritsi ginan Elgetara eta kontzertu aurreko anbientia gozatzeko aukera euki genduan Zaloa eta bixok.

Eta han jakin genduan Anje ia ezin etorri egon zala batzutan oker oker eginda lagatzen daban bizkarreko min batek atakatu zabalako aurreko egunian. Han jakin gendun baita, Txumak erretzeari laga nahi diola baina atzo 10 purito gutxienez erre zituela. Alkandora zuriarekin juteko eskatu zitzaiela eta artistei nahi dutena egitea gustatzen zaiela (alkandora zuri gutxi). Doctor Deseoko Francisek coñakarekin gozatzen dabala ahotsa. Eta bizkaiera ahoskatzia zail egin zitzaiola bati baino gehiagori.

Entzun genduan baita pozik zeudela abeslariak Rafak abestiei egindako arreglo finekin. Estreinekoz joan ziren asko atzo Espaloira eta aluzinatuta zeuden Elgeta bezalako herri txiki batek halako Kafe Antzokia eukitzeaz. Ze soinu!- zioen Anjek aho zabalik.

Hamaika gizon abesten eta Argia Gardeazabal izeneko aktoresa batek josi zituen abeslarien arteko hutsuneak. Zoragarria Argiaren lana. Eta bai, neska gehiagoren ahotsa ere bota naban faltan eskenatokian.

Garik eman zion hasiera ikuskizunari. Lotsati moduan baina dotore oso dotore aritu zan.

Eta gero irratian hamaika aldiz entzungo degun abesti zoragarri eta pegadizo hori: "Dena eman bihar jako matxe dan askatasun horri" Enaut Elorrietaren ahotan.

Mikel Urdangarin ondoren. Arduratuta zegoen argiak egiten zion erreflejo bat zela eta pare bat aldiz konfunditu zelako, baina nik behintzat ez nion igerri. Esan izan dot soso xamarra egiten zitzaidala Mikel baina gero eta gehiago gustatzen jata.

Xabier Strubell ondoren. Ez neban Xabier ezagutzen eta gustatu zitzaidan abesteko eta errezitatzeko modu berezi hori. Eta hemendik aurrera ordena galtzen jata.

Javier Muguruza. Um!! Ze polita den baita atera berri duen diskoa.

Doctor Deseoko Francis beti bezain probokatzaile. Mikroak kable hain motza izan ez balu jende artera salto egiteko prest somatu naban. Trajez jantzita, alkandora zuri-zuria, ganster estiloko txapela eta espainak gorri gorri pintatuak. Elegante.

Montoiak lotsati eta atzean jarrita abestu zigun bere kantua, neri izugarri gustatzen jatan tonu berezi horrekin.

Rafa Rueda. Umh! PLT-kin saltoka eta ohiuka lehen, eta pop goxo-goxoa egiten orain. Eta je-je-je bere barre zaratatsu hori... me encanta!

Anje Dualde. Anjek kitarra eta armonikarekin abestu zeban. Bere betiko estilo propio horrekin. Horrek deitzen zidan atentzioa, 11 abeslari eta bakoitzak bere izaera itsasten zion abestiari. Bakoitzak bere estilo propioa eta konjuntoa, benetan aberatsa.

Txumak abesti dibertido eta oso desberdin bat osatu zeban eta bukaera Pettik eman zion. Ze indar duen tipo haundi honek! Hain zan indartsua bere abesteko modua Rafa apenas ausartu zala bere ondoan kitarra jotzen.

Bueno, gutxitan ikusten diren ikuskizun ahaztezin horietako bat da eta beste bost aldiz baino ez omen dute egingo, beraz ez izan tontoak eta ez galdu aukera!

Egin nahi nuke:

Pozik, ipuinetan agertzen diren globo horietako batera igoko nintzateke. Keroseno usainik ez duten horietako batera. Ipuinetakoak ez dute usainik eta ez dira inoiz jausten. Eta Islandiara jungo nintzateke. Eta lehenengo gotik begiratuko nioke, eta gero bertara jetsi eta hilabete emango nuke hara eta hona eskimalak ezagutzen.

Egin behar nuke:

Baina, ametsak amets, Cadizera noa 15 egun pasatzera eta hurrengo astea etxeko paretak margotzen emango dut. Hona hemen,oporretan egiteko "to-do"en zerrenda:

• Deskantsatu.
• Etxe berrian kontzentratu eta pareten kolorea behin betiko erabaki.
• Hilobetaz gozatu.
• Eguzkia hartu.
• Kirol piskat egin.
• Ahoa zaindu.
• Zeldmanen liburua irakurri.
• Aspaldian aztoratu xamar euki nauen hori behingoz ahaztu. Delete egin. Utzi tximeletei ihes egiten.

Baina oporrak nahi dena, eta ez behar dena, egiteko dira eta ia seguru zera egingo dut:

• Seguru nago pareta granatea izan behar dela jakin arren ez dudala kolorea erabakiko berdez pimtatuta ikusi arte.
• Seguru gizendu egingo naizela. Zeren gauez berandu egingo jata tertulian eta goizean ez dut kirola egitera jaikitzeko adorerik eukiko. Ardo txuriak (umh! barbadillo!) eta zerbezak asko gizentzen dute, eta baita helatuak ere, eta Joni mordua gustatzen jakoz helatuak, eta oporretan gaudenez...
• Seguru neka neka eginda amaituko dotela Laida eta Galder denbora guztian gainian eukitziaz, baina pakean uzten nauten denbora apurra etzanda emango dut. Eguzki epeletan etzanda, Islandiarekin ametsetan, eta bero sentitzen hasten naizenian jaiki eta uretara!
• Zeldmanen liburua sin falta irakurrikot baina errezago helduko diot oraindik mesillan dauzkadan beste 2-3 nobela horiei.

Zenbat fruta-egun egin behar dira parrillada bat berdintzeko? Barbakoa bat omen dakagu terrazan!

Amesteari utzi eta banoa trajebaño berri bat erostera. Bi egun barru banoooooooa!

Bart giro bikaina egin zeban. Etxera erretiratzea pena ematen daban horietakoa. Baina, banijoan etxerantz kotxeko irratia entzuten eta Radio3-en "Sateli 3" egiten deben bi satelite aurreko egunean Madriden ikusi zeben kontzertu batetaz ari ziren. Sharon Jones. Primeran egon zala, galdu behar ez den horietakoa zala, zelan egiten zaban dantza, eta zelan abestu, eta zelan jartzen zaban dantzan publiko osoa, eta...

Nik belarriak erne-erne eta inbidixaz. Halako batian Bilboko Kafe Antzokian jotzen zabela esan zeben. Garajean bertan buelta eman eta Bilbora abiatu nitzan. Bidean gainera kontzerturako sarrera batzuk zeuzkatela iragarri zeben eta trafiko aholuei kasu egin gabe deitu eta Cesar izeneko mutil majo batek bi sarrera eman zizkidan. Ahizpa eta biok jun ginan.

Nerbiosa ailegatu nitzan. Emozionatuta nengoen. Gende dexente eguazten bat izateko. The Dap Kings-ek bi abesti jo ostean azaldu zen Sharon. Beltz beltza, txikitxua, zuriz jantzita eta takoi luze eta fin batzuetara maisutasunez igoa. Flickerren aurkitu dudan argazki honetan bezala

Kriston indarrarekin hasi zuen emanaldia. Oinetakoak kendu eta trantzean balego bezala abestu eta dantzatu zuen behean geunden guztiak trantze berberaz kutsatuz. Hango salto eta oihu eta txaloak. Gospel doinuak zetorzkidan burura. Oso indartsu hasi zan eta gero behera egin zuen apur bat baina azken kantarekin kontzertu borobil eta zoragarri bat egin zuela esan dezaket. Ez dut uste beraiek oso konforme zeudenik soinuarekin baina neri ona iruditu zitzaidan.

Kontzertua bukatu bezain laster, behera jetsi eta jarraitzaile guztiei muxuak ematen eta diskoak firmatzen eta argazkiak ateratzen egon zen. Oso hurbila eta zoragarria begitandu jatan.

Zaramako Roberto Moso ere bertan zegoen, erabat emozionatuta, eta seguru berak nik baino kritika musikal hobea egingo dabala edozein mediotan. Erne egongo naiz.

Droga fuertiekin atrebitzen ez geranok eguneroko bizitzak ematen dizkigun momentuei ahalik eta zuku gehien ateratzen saiatu bihar gera eta ni gaur erabat espidika nago.

Goizian kafe usainak esnatzea baino plazer hoberik!

Kafe zalea naiz oso baina aspaldian nerbiosa xamar nabil eta kafe dosia jeistea erabaki dut. Eguerdikoa sagratua da baina goizerdian, lo txarraren ondorioz begiak ezin ireki ez banabil behintzat, menta hartzen saiatzen naiz. Eta eguerditik aurrera debekatua.

Atzo gainera esfortsu honetan lagundu dian webgune honen berri eman dit Zaloak. Kafea laga eta ez naiz porroak erretzen hasiko baina hau ikusita kafea txarretan txarrena dala esan leike. Gaur ere menta!