Areatzako markak: lubakiak eta zubiak
Duela astebete-edo irakurri nuen aipamen labur hau udazkenetik jarraitzen dudan Escritores vascos blogean. Harrituta geratu nintzen azpian utzitako erantzunekin (nazi eta juduen garaiak gogoratzea, besteak beste). Erantzunen bat uztekotan egon nintzen, baina ez nintzen azkenean animatu.
Igande
goiz honetan, sarean egon naiz informazio gehiagoren bila. Eta Areatzako
webgunean pdf
dokumentu hau topatu dut Udalak emandako prentsa-ohar modukoa:
"Jakina denez, Areatzan euskara suspertzeko eta normalizatzeko Euskara Plana (EBPN) onartu zen. Plan horren helburu nagusia euskaldunoi euskaraz bizi ahal izateko baldintzak eskaintzea litzateke, eta hori lortzeko, euskararen ezagutza, erabilera eta presentzia sendotzearen aldeko apustua egin da".
" (…) Familiak euskara erabiltzeko hartu beharreko konpromisoa azpimarratzeko, Etxe honetan euskarari eutsi nahian gabiltza kanpaina martxan jarri da".
"Leloak, familiak euskaraz bizitzeko egin duen aukera argi eta garbi adierazteaz gain, familia-kide guztiei eta etxean sartzen den orori bertakoek euskaraz bizitzeko apustua egin dutela gogoratzen die (...) Konpromisoa hartzen duten udalerriko familia guztiei Etxe honetan euskarari eutsi nahian gabiltza lelodun lanpasa emango zaie etxeko sarreran jartzeko".
Ez dut ezagutzen Areatzako errealitatea. 1000 biztanle inguruko herria da, Arratia bailaran kokatutakoa. Donostian bizi naiz ni, Euskal Herriko euskaldun gehien biltzen duen hiria. Eguerdian ogia erostera joan naiz aste bukaeretan normalean erosten dudan okindegian. Ogi bakoitzak zuen marka edo leloa. Nireak barra larga jartzen zuen. Horrelako milaka adibide jar ditzakegu. Zer ondorioztatu behar da orduan? Euskaldunek ez dugula tokirik herri honetan? Zer ari gara gaizki egiten euskaldunak/euskaradunak?
Beste behin lubakiak zabaltzea zubiak eraikitzea baino errazagoa dela frogatuta geratu da.
