Catalunya (IV): altres andalusos
La Vanguardia periodikuaren ale bat erori zen nire eskutara apirilaren 29an. Quim Monzó idazle eta zutabegilearen testua irakurri nuen Fuera de la Feria titulupean. Altres andalusos taldeari buruzko zutabea zen. Izen hori hartu nuen gogoan eta jada etxean nengoela beren webgunea begiratzen egon naiz. Noizko beste andaluzak gure artean?
Ez da oso argi adierazten noiz sortu zen taldea, baina dirudienez 2004ko azarokoa da. Webgunean diotenez Catalunyako Apirileko Feriarekin gertatutakoak eragina izan zuten taldearen sorreran. 2004an Forumaren atarian egin zen aipatutako feria hori, apirila-maiatzean. Ez da iaz bakarrik egindako feria, lehendik datorrena baizik eta 2005ean ere egin dute.
Duela urtebete, komunikabideek administrazio publikoek FECAC elkarteari zenbat diru eman zioten izan omen zuten hizpide. FECAC Federación de Entidades Culturales Andaluzas en Catalunya da eta Francisco García Prieto du buru.
Altres andalusos taldea ezagutzera emateko prentsaurrekorako deialdian kontuak argitzea eskatzen zioten Catalunyako Gobernuari eta Bartzelonako Diputazio eta Udalari. Dirudienez, urteetan lur publikoa utzi egin zaio FECACi, debalde, beraiek gero kasetak alokatu, edarien monopolioa ezarri eta presidentearen beste negozio batzuk baimendu dituztenean. Hori, jasotako dirulaguntzak ahaztu gabe.
Manifestuan dauden zenbait esaldi hona ekarri nahiko nituzke. Hala nola euskaratu ditut, ez hartu hitzez hitz, horretarako joan jatorrira:
"Manifestu hau sinatzen dugunok .... eskubide osoz katalan sentitzen garela adierazi nahi dugu, horrela erabaki baitugu".
"Gurasoek eta guk geuk, lurralde honetan jada bizi zirenekin batera, egindako lanak ematen digute eskubide hori, eta guztion artean sortu dugu gaur egungo Catalunya, benetazko Catalunya".
"Catalunyaren historia politikoaren eta bere kulturaren singulartasuna onartu eta aldarrikatzen dugu... Katalanera da, gaur egun, herrialde bakar bat, batua eta dibertsoa, izateko tresnarik onena".
"Kultura ofizialaren interprete diren zenbait sektoreen kudeaketa txarraren adibiderik behinena da, Bartzelona kenduta, Catalunyan flamencoak jasotzen duen tratua. Arte honen hedapena ez da –udal askok egiten duten bezala- etxe regionalen edo antzekoen esklusiba. Flamencoaren promozioa gainerako musika estiloen bide profesional berdintsutik egin beharra dago: klasikoa, rock-a, jazz-a, tradizionala, afro-kubatarra, etab".
"Catalunyako mandatariek uste izan badute gaur egun arte, FECAC eta talde honen presidentea gizartea batzeko elementu izan direla, eta horregatik indartu izan badute taldea baliabide publikoak erabiliz (....) guk kontrakoa uste dugu: nahikoa da 1998ko apirila-maiatzean gertatukoak gogoratzea, Francisco García Prieto jauna Llei de Política Lingüísticaren aurka azaldu zenean, soka erabat tenkatu eta Joan Maria Pujals jaunari, garaiko Conseller de Cultura, Apirileko Feria egiten zen gunera sartzen utzi ez zionean, Santa Coloma de Gramanet udalaren lur publikoan (...)".
Hala ere, conseller-a kokildu egin zen eta diru gehiago eman zion FECACi urte hartako feria egiteko.
"Noizbait norbaitek uste izan badu FECAC integrazioaren adibide dela, guk ziurtatzen dugu oker dabilela; eredu hori fartsa bat da: ghettoak indartzen ditu, nostalgia sendaezin bihurtzen du, ez du botorik ematen, ez du Catalunya elebidunaren alde egiten (praktikan eleaniztuna)".
Quim Monzó aipatu dut hasieran. Artikuluan zioen, memoriz ari naiz, aspaldian irakurritako egi gehien jasotzen zituen manifestua zela. Nik ere egi borobilak jasotzen dituela uste dut, ausardiz esandakoak gainera.
Noizko beste andaluzak Basque Countryn?
