Hegal egiten (III)
Lauroba eta Oso Fan
Ostegunean Iker Lauroba eta Oso Fan (Giorgio Bassmattiren euskal proiektua) egon ziren Donostiako Dabadaba aretoan. Ez zen jende asko bildu eta horrek harritu ninduen (agian ez dago harridurarako motibo gehiegirik).
Bassmatti beti dago sortzen, baina gutxi entseatzen duela esaten du (tira, egunak 24 ordu ditu). Oriol Flores bateriarekin dabil azken bolada honetan eta horrek gehiago entseatzera behartuko du (edo ez). Kontua da perkusioarekin eszenaratzeak gehiago irabazten duela, nahiz batzuetan iruditu tapatu egiten zuela gure gizonaren ahotsa.
Iker Lauroba, berriz, hiru lagunekin aritu zen ostegunean. Oso disko samurra argitaratu zuen 2015eko udaberrian, Harkaitz Canoren hitzak lagun. Halere, ostegunetik burutik ezin kenduri nabil Ikerrek berak, bakarka, egindako 90. hamarkadako The Rythm of The Night kantaren bertsioa, The Rythm of The Night originala baino askoz hobea.
Biak ala biak estudioan ari dira sartu-irtenean. Xabier Erkiziarekin ari da Bassmatti Japoniara joan aurretik eta Mutrikun, berriz, Lauroba. Laster emaitzak.
Realaren Ahotsak izeneko erakusketa
Donostia 2016aren baitan, Realak "Ahotsak" izeneko erakusketa bat antolatu du Anoeta Estadioan. Euria gortina bihurturik hurbildu ginen ostiral iluntzean. Iñaki Mendozarekin egin genuen bisita eta aski interesgarria iruditu zitzaidan.
Antolatzaileek diote ez duela futbolaz hitz egiten erakusketak. Alde batetik, Realak Gipuzkoan kohesio elementu gisa jokatu duen papera aztertzen du. Hiru bideo ikusteko astia izan genuen: Iñaki Gabilondo, Andoni Egaña eta Meho Kodro. Bosniarrak 90. hamarkadako bere herriko gerraz hitz egiten zuen, bera Realeko jokalari zen garaiko gatazka. Gaur egun munduan gauzak dauden bezala oso gertu geratzen dira orduko kontuak, are gehiago Mehok preterito perfektoa erabiltzen zuela aintzat hartzen badugu ("vino mi hermano" esan beharrean "ha venido" esaten zuelako).
Beste aldetik, Realak berdintasunaren alde egindako lana. Zati hau ezin izan genuen behar bezala ikusi, baina Mayi Ayestaran eta Txaro Barinaga-Rementeriaren irudiak ikusi genituen bideo hasieran (ez nekien Txaro argazkilaria saskibaloi jokalaria izandakoa zenik).
Gustatuko litzaidake beste buelta bat ematea, baina ez dakit aste honetan ahal izango ote dudan. Oker ez banago hilaren 20ra arte dago soilik. Estadioko 0 atetik gertu. Espabilatu!
Ikuspuntu jaialdia
Larunbat goizean, berriz, eguraldiak bai lagundu gintuela Iruñerako bidean. Autoa Arrotxapean aparkatu eta igogailua hartu genuen Alde Zaharrera. Baluartera jo behar genuen.
Zebra bidean semaforoak noiz eman paso zain geundela, beste aldean jende mordoa zegoen jarrera berarekin. Lagunei esan nien haiek sozialistak edo UGTkoak zirela. Baitazeare! EAJko militante eta buruzagiak ziren Baluartetik Foruen monumentura zihoazenak lore eskaintza egitera. Kristoren bista daukat!
Eguerdi partean José Luis Guerín zinemagilearen La Academia de las Musas ikusi genuen. Arratsaldean, berriz, Dieu sait quoi, Jean-Daniel Pollet-ena. Bigarrena Katakrak-eko ganbaran bazkaldu ondoren ikusi nuen eta kosta egin zitzaidan zerbait harrapatzea, ia ordu t´erdiko bodegoi mugituan.
Guerín-en filmak zer esana eman zuen bazkalorduan, baita arratsaldean ere. Nik gustura ikusi nuen, baina parodia baten modura irakurrita. Agian ez zuen hori egin nahi Guerín-ek. Auskalo! Bezperan, Donostiako Tabakaleran izan zen. Hona hemen filmarekin zer adierazi nahi zuen bere hitzetan.
Volando voy (III), este apunte en castellano.
