Harri eta zur
Heriotzak
Otsailaren 28an bete zen urtebete aita hil zela. Hurrengo egunean, martxoaren 1ean, Fleya Ugaldek utzi gintuen. Bi heriotzak lotuta geratu dira niretzat.
Ziurtasunak
Laster bost urte Javier Ortiz hil zela eta haren apunteak, besteak beste, asko botatzen ditut faltan inguruan gertatzen ari dena ulertzeko. Harri eta zur begiratzen baitiot inguruari (gero eta gutxiago ulertzen dut). Txunditzen nau (ustez) inolako zalantza izpirik gabe honetaz eta hartaz iritzia ematen duen jendea. Eta niri, aldiz, gero eta gehiago kostatzen zait idaztea. Baina ez naiz ari apunte bat idazteaz (hori jada lan monumentala iruditzen zait), txio txoro bat botatzeaz baizik.
Troika Go Home!
Duela hogei bat urte edo, Espainiako erregea etorri zen Donostiara. Uste dut uda garaia zela. Inguruko agintariak eta gizarte zibileko ordezkariak deituak izan ziren Miramar Jauregian egin zen harrera ekitaldira. Javier Ortiz El Mundo del País Vascoko ordezkari gisa joan zen.
Halako batean, kanpora atera zen zigarro bat erretzera. Kanpoan beste tipo batekin egin zuen topo. Biak badiara begira zeuden eta bertatik ikusi edo entzun egiten ziren Borboiaren kontra deitutako mobilizazioen ondoren sortutako istiluak. Javierrek besteari: “Eta hau zertara etorri da hona? Ez du ikusten zer nolako harrera egiten dion jendeak?” (edo antzeko zerbait). Besteak ez zuen ezer esan. Ortiz barrura sartu zen eta bertan batek: “Zertaz ari zinen Sabino Fernández Camporekin?”
Inpresio bera izan dut gaur goizean ikusi ditudanean Borboia, Nazioarteko Moneta Funtsa eta gainerako troikakideak Bilbon. Zoazte etorritako bidetik!
Botín
Ez nuen saioa ikusi, baina twitter bidez jakin nuen atzo Jordi Évolek galdetu ziola Pedro Jotari Botíni buruzko zutabe bati buruz (bost minutuko lehen bideoaren amaieran). Ortizek kontatu zuen gertatutakoa Historia de una columna apuntean.
Bertsolariak, bizilagunak, poetak
Ez dugu inon ikusi bertsolarien bertsioa (martxoaren 6ko oharra: Arzallusek eta Maiak idatzia bidali dute El Paísera), baina atzo El Paísek argitaratu zuen boikota egin ziotela Iñaki Recarteri. Recarte Irungoa da eta gaur egun Donezteben bizi da, hogei bat urte kartzelan pasatuta. Arazoa zein da? Nanclares bidea jarraitu zuela? Badakit kostatuko dela aurrera egitea, baina egin beharra dago.
Sánchez-Ostizen bidez iritsi naiz La Chula Potrarengana. Duela egun batzuk idatzi zuen gertaera horri buruz. Poeta gisa Arzallusengandik gertu, baina ama eta tabernari gisa Recarterengandik gertuago:
“Conecto mucho con esa familia porque ellos también se pegan horas y horas encerrados en su bar dando servicio, porque su hija también se está criando con los clientes, como la mía. Intentando llevar adelante una vida que para todo el mundo y en cualquier parte, es una lucha”.
...
“Pero es que yo soy poeta, y me siento parte de una tribu interior con Amets. Siempre reivindico la función social del poeta como aquel que puede hablar más, porque utiliza el lenguaje del corazón, que es más amplio que el que ofrece la cabeza. Los poetas estamos para mostrar las cosas desde otro punto, no porque nuestro punto de vista sea mejor, sino porque es diferente, y por serlo, amplia la visión, y eso siempre es positivo”.
Bapo.
Bonus track
Martxoaren 3a da gaur. 1976ko martxoaren 3a gogoan. Salvador Puig Antich gogoan.
Estupefacto (como estado natural), este apunte en castellano.
