Bere tokian egon direnak (jendea zein erakundeak) #galtzeimer

Osakidetza

Garai hauetan, krisi ekonomikoa dela eta, berau aitzakia gisa hartuta, Osasun zerbitzu publikoa ezbaian dago. Egia da ere, duela urte batzuk, jendeak bereak eta bi botatzen zituela zerbitzu publikoen kontra, baina azken bolada honetan joera hori baretu dela esango nuke.

Irunen bizita, oso gertu dugu eskualdeko ospitalea (Bidasoa) eta hori oso gauza ona da. Besteon gainetik, bi profesional ekarri nahi ditut lerro hauetara, urte hauetan guztietan izan dugun harremana gogoan:

Sistiaga doktorea. Neumologoa da Bidasoa Ospitalean. Mediku honek nahikoa ondo kontrolatu du aitaren gaitza. Bere beharra izan dugunean, beti izan dugu harekin hitz egiteko modua. Telefonoz edo pertsonalki.

Lorenzo doktorea. Familia medikua Irungo Anbulategian. Kasu honetan ere, asko jarri du bere aldetik. Berarekin hitz egiteak asko lasaitzen zuen ama eta beti-beti izan du atea zabalik. Asko eskertzen da.

Irungo zerbitzu sozialak

2008ko irailean edo, hurbildu ginen Irungo zerbitzu sozialetara. Mª Eugenia Muñoz izeneko gizarte laguntzaileak artatu gintuen (egun horretan eta urte hauetan guztietan baita egun gehiagotan ere). Menpekotasun adierazpena lortzeko jarraitu beharreko urrats guztien berri eman zigun. Azkar samar eman genituen urrats horiek eta maila goreneko menpekotasuna aitortu zioten aitari.

Hasiera batean, 2008ko irailetik abendura bitartean bi egoitzetan izan zen aita: Donostian bata, Irunen bestea. Ez zegoen beste aukerarik. Gauzak hobetu zirenean, egoitzatik atera eta etxera eraman genuen.

Egoitzen inguruan ez daukat kexurik, baina, egia esateko, aitarentzat traumatikoa izan ziren egonaldiak eta handik ateratzeko ahalegin guztiak egin zituen.

2009ko urte hasieran, etxera eraman zuen amak. Bera izan zen zaintzaile nagusia 2012ko otsailera arte (horrek suposatzen duen guztiarekin). Azkenean, onartu zuen pertsona bat behar zuela. Proba batzuk egin genituen otsailetik ekainera bitartean eta, orduan, pertsona bat kontratatzea erabaki genuen.

Adiskidetuak Elkartea

Norbaitek Marilen izeneko pertsona baten telefonoa pasa zidan. Ez nekien nora ari nintzen deika. Adiskidetuak Elkarteko bolondresa zela esan zidan Marilenek.

Haren gomendioz etorri zen Pilar Ramírez etxera. Kolonbiarra da Pilar eta martxoaren hasieratik dago lan bila. Hileko lehen astelehenean berarekin hurbildu nintzen Adiskidetuak Elkartera. Lapitzeko eskolaurreko zaharrean du egoitza, Irungo hainbat elkarterekin batera. Orduan ezagutu nuen Marilen.

Marilenek eta beste lankide batek adierazi zidaten Adiskidetuak Elkarteak prestakuntza, lan eta lege aholkularitza ematen diela atzerritarrei. Ez dute ezer kobratzen (adiskidetuak a bildua yahoo.es / 943 639690). Era berean, elikagaiak banatzen ditu atzerritarren artean (iaz, hamabost elkartek banatu zituzten elikagaien bankuak emandako jakiak Irunen).

Irungo Lapitze elkarteko lokal horretaz gain, Udalak lokal txiki bat eman die Irungo erdigunean, baina hori egokitzeko dirua behar dute. Dirulaguntzak eskertzen dituzte.

Gipuzkoako Foru Aldundiaren gizarte zerbitzuak

Zaintzaile hori hartzeko, aitaren goi mailako menpekotasuna zela medio, dirulaguntza eman zigun Gipuzkoako Aldundiak (Irungo zerbitzu sozialen bidez tramitatua). Azken zortzi hilabeteetan edo, 800 eurotik gora jaso dugu hilero. Lehenagotik, 500 eurotik gora menpeko pertsona etxean izateagatik.

AFAGI

Elkarte honekin ere izan genituen harremanak. Hasiera batean, 2008ko uda amaieran. Gero ez naiz ni gehiegi ibili beraiekin harremanetan. Ama noizean behin joan da Irungo Gizarte Zerbitzuetara eta, oker ez banago, izan duen psikilogoen laguntza elkarte honek ematen du (AFAGIk bazkidetza kanpaina du abian).

Askok jakingo duzue Guillermo Nagore kazetariak zortzi hilabeteko ibilaldia egin zuela 2012ko udaberritik urte amaiera arte La Memoria es el camino izeneko proiektuan eta Alzheimerra aintzat hartuko lukeen Estatu politika bat aldarrikatuz.

Personas y entidades que han estado en su sitio #galtzeimer, este apunte en castellano