Handia da Quimi
Lagun katalan batek kontatu zidan azken diskoaren biran, Quimi Portet-en kontzertu bat ikustera joan zirela antzoki batera. Emanaldiaren erdian, Quimik galdegin omen zion publikoari ea zergatik ez ziren aldameneko tabernara trago bat hartzera joaten. Eta horrela egin zuten: kontzertua eten, zerbezak hartu eta buelta.
Horrelakoa da Portet jauna. Beraz, logikoa honen moduko elkarrizketa sailkaezinak ematea.
Donostiako Dokan genuen hitzordua igande arratsaldean. 20:30etan. Lau emanaldi egin ditu Euskal Herrian. Ruper pare bat bolotan aritu da berarekin, baina domekan ez da azaldu. 60-70 entzule bakarrik, baina hurrengo batean jende gehiago etorriko da: benetako komunikazioa lortu baitu musikariak publikoarekin.
Haren musikara hurbildu nahi duenak, jakin beza ez duela zerikusirik El Último de la Fila taldean egiten zutenarekin. Vic-ekoa hiru lagun musikarirekin agertu da: Antonio Fidel baxu jotzailea, Jordi Busquets gitarrista eta Xarli Oliver bateria jotzailea.
Antoniok pop erraza deitzen duen etiketapean sartu dezakegu musika. Bitan banatuta omen dago kontzertua, Quimi dixit. Lehenengo zatia herrikoiagoa ei da; bigarrena, berriz, intelektualagoa. Azken hau jarraitzeko karrera bat beharrezkoa dela zioen.
Banaketa ez da kontutan hartzekoa. Izan ere, kantuak edo banda aurkezteko orduan ironia (sotila gehienetan, azidoagoa bestetan) barra-barra baitarabil Quimik. Harrikada handia duela esango luke baten batek, baina musikari puska dago horren gainetik.
Bere filosofiaren adierazle, esaldi bat: "I en el teu parrús vull quedar-m´hi acampat".
Handia da Quimi.
Hemen ere beste elkarrizketa gustagarri bat.
Lau egun lehenago, Leioako kultur etxean, Ruperrekin batera eta kontzertuaren aurretik mahai-inguruan hizketan entzuteko aukera izan genuen. Izugarria!