Etsaitzat dute
Iban Arantzabalen blogeko post hau "Tokiagoak beharko dugu izan, sustraituagoak" irakurtzen niharduela, erantzun lagatzea erabaki dut. Ibanek eta biok ikuspegi antzekoa dugu –ez bada bera– euskalkiari dagokionez, erraza egiten zait berari oharrak uztea, agian, soka berekoak garelako, baliteke. Amaitutakoan post baten hazia izan zitekeela pentsatu eta hemen nabil zerbait egin nahian.
Betikoa, ez dut ulertzen zergatik askok duten euskalkia etsaitzat! Sarasolak aitatzen du mendebaldeko euskaraz egindako edozer, okerra dela batuaren izenean eta batasunaren aitzakian. Hala ere, berak irrati (semi)nazionalean pontifikatzen duenean, gipuzkeraz dihardu besteon euskalkikeriaz! To! Gora ekidistantzia, gora batua, gora gu eta gutarrak!
Horrelakoak esaten dituztenean, mespretxatu egiten gaituzte, euren hitzak eta ekintzak bat ez etorrita, –eta gutxiespen tonu horretan–, min handia egiten digute. Niri bai, behintzat, nagusikeria adierazten duelako. Beraiena delako batua, noranahikoa, zentroa. Gurea da galdu behar dena, oztopo eta kalte baino ez dena. Ez du ulertzen jarrera hori, guretako euskalkia iturria delako, sena, batuaz egiten laguntzen diguna, erreferentea. Lehen ere esanda nago hori berori!
Batua maite dut, ikaragarri, berba eta esamolde asko eman baitizkit, hizkuntza lotu eta kohesionatu duelako; eta era berean, hegoak eman dizkiolako. Nola adieraziko nuke nahi dudan guztia, gura dudan eran, zabal eta nasai baturik ez banu? Zer irakatsiko nieke hainbat herritako ikasleei? Zelan irakurriko nuke Euskal Herri osorako prentsa, irratia entzun, beste euskaldunei aditu?
Baina, era berean, gureari asko gura diot, maitasuna eta goxotasuna ematen dizkidalako, barruan dudan ume horrekin konektatzen nauelako, nire alde intimoarekin, nire idiolektoa delako, azken baten! Euskalkian sentitu eta pentsatzen dudalako!
Hain gaitza egiten zaie ulertzea? Zergatik nahi gaituzte baztertuta eta eta ezdeustatuta? Hain kaltegarriak gara euskararendako? Ez dut deus konprenitzen!
