Joskintza atzera ere modan
Lehen emakume guztiek zekiten josten, euren betebeharra zelako. Askok jori zen jasotzen zuten ikasketa formal bakarra. Konfekzioko arropa gutxi zegoenez, jostunengana jotzen zen "arropa ona" egitera. Nik ere ezagutu dut hori.
Konponketak amak egiten zituenez, ia etxe guztietan zegoen josteko makina. Gurean ez, eibartarra izan arren, gureek bizikleta, patin eta eskopetak egiten zituzten. Horregatik, Aratuste eta abarretan sekula ezin izan dugu mozorrorik egin, beti hala moduz konpondu behar
Ez nuen ganoraz josten ikasi. baina, hori bai, eskuz, saretu, barrenak hartu eta gauza txikiak josten badakit. Ez naiz trebea, baina moldatzen naiz. Denok jakin beharko genuke josten, pixka bat, gutxienez, oso ondo etortzen delako. eta estutasunetan laguntzen duelako.
Nik justuan botoiak josten dakit, esan dudan moduan, baina petit point, gurutze puntua egiten badakit. Señorita batek jakin behar zituen gauzak!
Josi ez, baina puntua egiten zuen amamak, eta guri gauza asko egin zizkigun: kulero eta kamisetak perlezkoak, jertseak, tapaukak, txanoak.... Berak irakatsi zidan puntua egiten, modan jarri zenean 20 bat urte nituenean. Duela 5 bat urte ere modan jarri zen atzera ere. Egia esatera oso erlaxatzailea da, eta gustagarria. Galtzerdi batzuk (amamak egizituen orpo eta puntak) eta jertseren batzuk ere egin nituen bere laguntzarekin.
Orain krisiarekin joskintzak gora egin ei du. Inbidia ematen dit, beti jostunari eraman izan dizkiodalako arropak konpontzera, eta agian makina izanda nik konponduko nituzkeelako. Baina agian ez!
Dena den, oso ondo ikusten ditut horrelako kontuak, imajinazio eta sorkuntzan eragina izan lezakeelako eta uniformitatetik askatu.