Bainujantziak eta zinema

Balenciaga Museoak XX. mendeko bainujantziei buruzko erakusketa bat dauka sasoi honetan, eta erakusketa horren barruan, datorren astean  zinema-ziklo bat hasiko du bainujantziak zineman nola agertu diren ikusi ahal izateko.

Hiru film eskainiko ditu:

- Escuela de sirenas (George Sidney, 1944), Alta sociedad (Charles Walters, 1956) eta  La cabaña (Mark Robson, 1957).

Pelikula horietatik kanpo ere, bakoitzak izango du bere zinemako bainujantzi-irudi edo filmerik gogoangarriena edo kuttunena. Izango da Sue Lyon Lolita-n, izango da El talento de Mr. Ripley, Ursula Andress edo Pauline à la plage.

Zinemaren historian bainujantzi-irudi bat baldin bada, honako ezagun hau da, 1953koa baina joan zen astekoa ere izan zitekeena. Erabat modernoa. Bainujantzia zineman letra larriz. De aquí a la eternidad.

Gatozen euskal zinemara. Bainjuantziaren historia kontatzeko euskal zinemak ibilbide eskasa eskaintzen digu. Euskal zinema zer den eta ezer ez eztabaidan sartu gabe, errealitatea da pelikula gutxi dauzkagula. Eta are bainujantzi gutxiago filmeetan (horren beste aldiz irudikatutako gatazkak bainujantzi gutxi, nonbait).

Memoria estututa, hiru eszena baino ez ditut gogoratzen euskal zineman bainujantzidunak, bi filmetan. Hirurak ere ez dira bainujantziaren historian mugarri izango, modu diplomatikoan esateagatik. Baina dagoena hau da, edo behintzat, nik gogoratzen dudana (adierazi besterik balego), eta hemen jarriko ditugu gure zinemaren  bainujantzi gabeziaren erakusgarri (barkatu argazkien kalitatea).

Aupa Etxebeste! filma (Asier Altuna eta Telmo Esnal 2005).

Kutsidazu bidea, Ixabel (Fernando Bernues eta Mireia Gabilondo 2006).

Eta euskal zinemaren bainjuantzi irudirik itxurosoena azkenerako. Kutsidazu bidea Ixabel filmeko Ixabelena, baserriko sukaldean. Ainere Tolosa lau hirukiko bikinian:

Besteren batek besterik ez erakutsi arte, honako hau izendatu  beharko dugu euskal zinemaren bainujantziaren historiako eszenarik interesgarriena.