Maionesaz betetako txundarrak
(Prosa txatala irakorri dot bakarrik, liburuak ba zekan olerkixen beste heren bat, tartian begizko dakaten Jose Luis Padronen ale batekin... baiña nere aguanterako larregi zan hori).
Izan be, katxondeo nahikua izan dogu etxian liburu honen kontura. Ia: idazlan batzu ondo dagoz, interesgarri edo/eta ederrak dira, baiña beste batzu... tira, nerabe usaiña poro guztietatik. Barriari ezin eutsitta egon naiz askotan, nere burua idazkixotan ezagutzian: orijinal-usteko bladerunnerkerixak... istorixia progresau ezinda dabillenian ¡zart! bapateko amaiera absurduak... Poen estiloko kontakizun kriptiko tropikalen bat... psikoanalistendako bazka izango litzakezen auto-eraso fantasiak... Esandako moduan, batzuk nahikua gustau jataz, baiña ezin esan kalidade literarixuangaittik dan (ni ez naiz gai hori ganoraz baloratzeko) edo beste predisposiziño horrengaittik. Edozelan be, goiko idazlietako batzu seguro-seguro lotsagorritzen dirala liburu honetan agertzen dirazenak gogoratze hutsakin; ¡baiña ezin esan hori txarra danik! Lege naturala baiño ez. ;-)
