Hobetzen gabiz?
Scrooge jauna (A Christmas Carol, 1938)
Laburbilduta: umiak berez etxataz gustatzen, eta nerabiak gitxiago. Ai, noaki zer aguantau biharko doten hamendik 7 bat urtera...
Halako aurrekarixekin, errez ulertu leike nere moduko pertsona bat aurreiritzi batekin doiala bizitzan zihar: ume guztiak kabroi hutsak dirala. Horregaittik estimatzen dittudaz hainbeste maisuak, maistrak eta hezitzailliak orokorrian. Pasta bereziz eginda egon bihar da derrigor, halako fristi moltzuari aurre egitteko, nerbixuak galdu barik, eta halan be pertsona onak heztia lortuta.
Gauzak holan, ulertuko dozue zelako inpresiñua egin zestan aurreko baten Lekittoko eskolan ikusi neban gauzia. Ointxe kontaukotsuet.
Patixuan, eguardiko jolastordua amaitzeko dago, arratsaldeko klasietara deitzen daben sireniak jotzeko puntuan. Neska bat antxitxiketan doia, eta aldian daroian kajia jausten jako. kajia zabaldu eta barruan dakan guztia lurrian zihar sakabanatzen jako: gomak, kromuak, harkatzak, jostaillu txikixak... patixoko lurrian zabal-zabal 40 edo 50 gauza txiki.
Beste epoka baten (ni umia nintzala) inguruko umien erantzun naturala neskiari barre egittia izango zan. Hori desgrazian ez bazeguan: ume bakartu (sic) tipikua izan ezkeriok, balienteren batek gauzak zapaldu eta ostikadaka urriñago botako zetsazen igual.
Baiña Lekittoko eskolako neska horri, 5 segundo be ez ziran pasau, eta 8-9 ume laguntzera hurreratu jakozen. Edade desbardiñetakuak, eta nere ustez batzuk lagunak ez ziranak. Segiduan jaso zeben dana, naturalidade haundiz; sireniak jo zebanian, neskiak bere bidia jarraittu zeban eta bakotxa bere zeregiñetara juan zan.
Hor geratu giñan harri eta zur, ni eta nere aurreiritzixak. Scrooge eskarmentatu baten estiluan, pozik. Hobetzen gabiz?
