Urtebete pasa da
Gaur urtebete esan zidaten mielinari erasotzen zion gaitz bat daukadala. Gaur urtebete egin nuen topo Interneten esklerosi anizkoitzarekin, eta berarekin datozen hitz zamatsu horiekin: sendaezina, kronikoa, degeneratiboa. Gaur urtebete gurpildun aulkiak sustoa eman zidan.
Igandean, otsailaren 3an, San Blas egunean, bete zen urtebete sintomak igartzen hasi nintzela. Efemeride pertsonal hau ospatzeko urtebete lehenago egindako mendi-buelta berdina egin nuen Topinburu eta Galdaramuñon zehar. Efemeridea ospatzeko eta, oraingoz, espero ez bezala doazela gauzak, hemen eta orain ondo nagoelako.
Diagnostikoa jasotzean neukan sentsazioa zen ordura arteko bizitza amaitua zela. Akabo maratoiak. Akabo bizikleta. Akabo abenturak. Eta galdera berri mordoa. Umeak ganoraz zaintzeko gai izango nintzen? Emazteak nirekin jarraitu nahiko ote zuen? Lana egiteko gai izango nintzen? Denborak ematen duen perspektibarekin jabetzen naiz lorpentxoak funtsezkoak izan zirela. Pixkanaka-pixkanaka helburuak lortzen, aurrera egiten. Urtebetera ohartzen naiz zein garrantzitsuak izan ziren, eta diren, bizipoza berreskuratu eta mantentzeko.
Optimismo egoera honek narama erronka berriak bilatzera, lorpentxoen katalogoa handitzera. Orain arte egin ez ditudan erronkak egiten zaizkit interesgarrien. Aspalditik begiz jota nituen kirol probekin hasi nintzen amesten, tartean Zegama-Aizkorri maratoiarekin.
Urtarrilaren hasieran, nahiko modu xaloan txio hau bota eta sekulako oihartzuna lortu zuen. Ez nuen berehalakoan espero gero etorriko zena:
Ez dakit esklerosi anizkoitza duen inork amaitu ote duen lasterketa hau. Ez bada hala, lehena izan nahi dut @ZegamaAizkorri amaitzen. Dortsala tokatuz gero, klaro! https://t.co/bhoeGxVoLx
— Mikel Lizarralde (@macmikel) 2019(e)ko urtarrilaren 7(a)
Gero etorri zen Euskadi irratiko Faktoriako elkarrizketa, Eta kittokoa, eta jendeak eman didan harrera beroa. Izugarri eskertzen dut jendeak emandako babesa.
Zergatik Zegama-Aizkorri? Batetik, ez dudalako inoiz egin eta, bestetik, amaitzeko gai ikusten dudalako nire burua. Munduko errespeturik handienarekin, ondo entrenatuta, egingarria da.
Dena den, konfesio bat. Lorpentxo hauek, Zegama-Aizkorri, ez dira helburua, helmuga, bitartekoak baizik, osasuntsu mantentzen laguntzen didate, gaitza geldi dagoela gogoratzen, bizipoza izaten. Bururik ez dut galdu nahi, burua sano mantentze horretan.