Printzesa bat gehiago etxean

Beldurra genien zakurrei.

Pluralean diot, bai.

Alabek zakur bat ikusten zuten 100 metrora eta ihesean hasten ziren. Parte batean txiki-txikitan gainera etorri zitzaielako bat. Eta bestean nigandik jasoa.

Ze, nik ere beldur puntu bat nien. Zakur bat oldartu eta zaunkaka hasten bazitzaidan urduri jartzen nintzen, nire onetik kanpora.

Arazo bat geneukan. Nola konpondu?

Shock-terapia.

Martxoan Leia ekarri genuen etxera. Goizegi ekarri ere, gerora ikasi genuen moduan, hilabete t'erdi zeuzkala.

Asier eta familiak daukaten Gisatsen ahizpa gaztea, hurrengo umealdikoa. Txakur bizia bezain maitekorra.

Hasiera ez zen samurra izan. Etxean txakurrekin esperientziarik ez. Bi haur txiki bizi etxean. Koitadua urduri jartzen zen eta koska egiten zuen, jolasean, baina kosk.

Uda aurretik pentsatzen hasita nengoen ez ginela berarentzat jabe aproposenak.

Baina pixkanaka joan gara ohitzen eta neurria hartzen. Hezitzaile baten laguntza izan dugu eta Interneten makina bat baliabide daude, gehienbat gure estiloarekin bat egiten duen erlazio-moduarekin bat datozen pertsonekin.

Oraindik bide luzea daukagu aurretik, oreka gehiago izateko eta, adibidez, bizikleta bat ikustean honen atzetik ez joateko. Baina iritsiko gara. Optimista naiz, honetan ere.

Hasieran geneukan helburua lortu dugu. Alabek galdu diete beldurra zakurrei, eta nik ere bai, Leiari esker.

Eta, sekretu bat, Hiru Haundiak amaitu badut, besteak beste, Leiari esker izan da. Zenbat paseo eta mendi buelta eman ote ditugun azken hilabeteetan!

Ah, bai, Star Warseko printzesagandik datorkio izena. Ez diot nik jarri izena. Ez naiz etxeko friki bakarra.