Trena eta liburuak
Geltokixak beti dira leku literarixuak, gauza asko gertzen dalako bertan, agur eta ondoetorrixen testigu diralako...baiña Durangoko estaziñua, Eibarkuan moduan, ez da hórretakua. Illunpian dago, jarleku gitxi eta ittokindunak dakaz, eta gabeko bedratziretan oso jende gitxi dabil
Betiko moduan, bankuan jarri eta liburua etara neban. Oinguan liburukote mardul nobelita edo nobeloi hórretako bat zan. Abixu bat emon zeskuen megafonixatik. Liburutik burua altzau eta begiradiak beste liburudun batekin egin zeban tope: Harkaitz Canokin. seguru ez, bera zanik eta atzera be begiratu netsan. Bera zan bai, duda barik. Jende gitxi horren artian bakarrak giñan liburu eta antiojuekin. Eta ni "Los crímenes del número primo" irakortzen! Bere liburuak titulo haundixa zekan. Seguru nago zeozer sofistikauagua eta cool-agua zala! Holan, Leire, antioju pastaduanak eta bloga euki arren sekula ez haiz inteltualen elitian sartuko!
Uste dot bera be konturatu zala ezagutu nebala. Gogorra izan bihar da, gero, norberan anonimatua ez gordetzia! Euskaldunen artian, ze samia jokatuko neuke zain geguazenon artian ni nintzala ezagutzen zeban bakarra, arpegiz zein liburuz!
Trenera sartutakuan burutaziño hau izan neban: "Los crímenes del número primo" irakortzen ibili biharrian, "Belarraren ahoa" leitzen jardun ezkero?. Trenian hasi eta amaittu neban, oin 3 bat aste. Ze arpegi jarriko zeban? Ze sensaziño egin bihar dau norberan liburua irakortzen dabizela ikustiak? Hurreratu egingo jatan eta eritxixa eskatu? ez ikusixana egingo zeban? Ze jarrera eukiko zeban?
Tren "zuzenian" iñoiz baiño gehixago tardau neban Eibarrera aillegatzen: 40 miñutu! To, abiadura handia!
