Teknologia berrien zurrunbiloan galduta

Gazteago nintzenean ez nintzen oso teknologia zale. Norbaitek esango du kontrakoa ere banintzela. Ez zen horrela, baina ez nituen hainbat gauza argi ikusten, nire bizitzan erabilgarriak zitezkeenik, eta, gainera, atzerakada puntu bat ere ematen zidaten.

Denbora pasatu ahala, sartu nintzen internet mundu honetan. Ez dakit zelan, ez dakit zergatik. Nire saltsera senak aginduko zidan, seguru aski. Poliki-poliki, ikasten joan naiz, hanka sarritan sartuta. Luxuzko irakasleak izan ditut, punta-puntakoak, asko irakatsi didatenak mundu honetan; eta eurendako eskerrik beroena izan duten pazientziagatik.

Mailatxo bat baneukan lortuta, baina teknologien munduan dena oso bizkor doanez, beti egon behar da ikasten eta berrizten. Tira, hori ez da txarra, neurrian bada behintzat, astia ematen badu kontzeptuak ulertzeko, barneratzeko, martxan jartzeko... Baina hori da arazoa: asimilatzeko denbora!

Asimilatzeko denborarik ez daukat. Gero eta ideia berria gehiago dabiltza, etengabe aldatuz. Ni zurrunbiloaren erdian sentitzen naiz, erdi-mariatuta, askotan galduta, sarritan ez gauza. Eta gainera, ia guztia ingelesez! Uffff!

Interneteko nire lagunak punta-puntan dabiltza. Azken tramankulu, aplikazio, programa eta sistemen berri daukate, eta komunikatu egiten didate. Sarritan, jarraitu ezinda egoten naiz euren elkartrukeetan, heldu (zentzu bietan: iritsi eta oratu) ezinda. Gehiegi dela uste dut, energia larregi kontsumitzen dudala gai hauetan.

Honek guztionek, egon eza sortzen dit, baita haserrea ere. Ez da batere gustukoa, eta sarri pentsatu dut hainbat gauza abandonatzea, eta bloga eta beste gauzatxo batekin baino ez ibiltzea. Ikusiko da. Argi daukat, baina, ez dudala energia gehiegi gastatu nahi horretan, etekina handia ez bada, behintzat! Izan ere, indarra non gastatu ere badaukat, eta mundu errelean!