Printzesa izateko jaio omen gara
Zenbat mezu jasotzen ote ditugu emakumeok gure pritzesatasunaz? Ume txiki-txikiak garenetik, printzesa eredua jartzen digute begien aurrean. Hori da denok izan nahi omen duguna, desio duguna lehenengo haurtzarotik.
Printzesa: gauza inutilagorik badago? Pertsona mota azalekoagorik? "Lanbide" alferrekoagorik? Loreontzietan loreontziena dena. Erakusleiho, itxura soila, barrutik hutsik dagoena. Horixe da printzesa izatea.
Hasi, Disneyrekin hasten da, eta bonbardaketa etengabea da. Esango didazue obsesionatua nagoela. Baliteke, baina nire ustez, ez da nahikoa aztertu zelako emakume eredu proposatzen duen eta honek nolako eragina duen gure neskatilatxoen artean. Bestela, zer dela eta arrosa kolorez janztea koaderno, gela, arropa, mozorro, motxila, zorro, guardasol eta abarrak? Nondik datorkie neskatotxoei kolore-gama bakarreko zaletasun hori?
Facebook-etik atera dut beheko irudia: Disneyko printzesak eta euren mezuak
Printzesen ipuin tradizionalen berrikusketa ere topatu nuen sarean Microsiervos-i esker Dina Goldsteinen Fallen princesses argazki bilduma: Nola amaitu zuten "....hau bazan edo ez bazan...." (edo agian egokiago gaztelaniazko "Fueron felices y comieron perdices") formularen ostean, ametsak apurtuta, andrazko arrunt eta frakasatu! Oso onak dira argazkiak.
Dena dela, argazkilari hau kenduta, gutxi dira eredu monarkiko suntsitzaile honi aurre egiten diotenak, eta ez dakit zergatik. Zer dela eta sartu behar zaigu hau buruan txikitatik? Zer nahi da lortu horrelako gezurra zabalduta? Are gehiago, hezkuntza sailetik zabaltzen denean, duela gutxi Nafarroako gobernuak iragarki batean azaldu zuen bezala? (Nahiz eta gero ez eman komunikabideetan)
Argi dago, olatu more asko beharko direla printzesen uholde arrosari aurre egiteko! Agian, olatu baino tsunamiaren premia daukagu!
