Noiz jakiten dugu ez garela gazteak?

Askok geure burua “beti gazte”tzat dugu. Gauza askogatik izan liteke, batzuetan etxean, lanean edo lagun artean gazteenak garelako. Eta besteetan, heldutasunak hobeto sentiarazten gaituelako eta geure burua hobeto ezagutu, onartu eta erosoago gaudelako gure azalean. Libreago sentitzen garelako, berba baten.

Agian burua ere liberatu dugu eta pentsaera ausartagoa eta freskoagoa dugu denborak eta esperientziek eman digutenaren arabera. Helduak gara, baina gazte sentitzen gara.

Hala ere, ezin dugu ahaztu hori gure pertzepzio desitxuratua baino ez dela, adinez benetan gazteak direnek señor eta señora ikusten gaituztelako, euren gurasoak bezala, alegia! Eta guk alderantziz, gazteagoak, sein!

Eibarko famoso batek, Katilluk, esan zuena bezalakoak bururatzen zaizkigu. Laurogeitaka urte zituenean galdetu zuen zenbat urte zituen beste gizon batek. Hirurogeitaka erantzun ziotenean berak natural hauxe jaurti zuen: “Edozein kakaumek jakazak 70 urte”

Baina noiz konturatzen gara ez garela hain gazteak?

Lehenengo pista umeek ematen digute: kalean joan eta “Señora, me dice la hora, por favor?” ai, ama! Señora ni!!!!! eta usted!!!! Gaztelaniak askoz gehiago nabarmentzen du hau. Izan ere, euskaraz “Esango didazu ordua, mesedez? esango ligukete 13, 20 zein 58 urte izan. Frantsesez, Madame esaten dute eta vous . Baina arruntagoa da tratatzeko modu hau eta ez digu hainbeste eragiten.

Beste pista bat udalekuetako umeak dira. Ni 9 urtean izan nintzen Goñiko euskal udalekuetan begirale eta nirekin ume izandakoak, urteetara, kide izan nituen! Gogorra! Hasieran beldurtuta, atso zahartzat tratatuko nindutelakoan. Baina kontrakoa izan zen, esperientziaren ahotsa ginelako beraientzat, erreferente! Azkenean oso polita! Besarkada bat guztiei!

Beste kolpe bat gazte txartela kentzen digutenekoa! Hor, dagoeneko eta ofizialki ez gara gazteak!!!! Drama!!!! 

Suzko proba izaten da futbolariekin: heltzen da momentu bat non ez dagoen gure kintako futbolaririk. Horrekin ere adina gora doakigu. Denak gu baino gazteagoak!

Bo, eta zeharo zahartzen duena, errutinaz, eskelei begiratzea da! Zahartzaroan hanka bat dugula adierazten du. Kaleko eskelak erdi ezkutuan begiratzen nituen, nire kalean eta ez zentroan, pentsa ez zezaten atso hutsa nintzela!

Terribleena, baina, kuadrillako (eskolako, auzoko lagunen) afarietan izaten da, gurasoen kuadrillarekin gaudela sentitzea. Tira, agian zaharrak beraiek dira, euren berba egiteko modua, kontatzeko dituzten gauzak,… Hor dugun adinarekin kontziente egiten gara, baina poztekoa litzateke, besteak baino gazteagoak baikara espirituz! 

Beste bat izaten da auzoan umeak zirenak guraso bihurtzen direnean! ai, ene! Kakaume horrek umea eduki du! Beti muki berdea zeriola ibiltzen zen, barren!

Baina izugarriena da -benetako izua sortzen duelako- amaren berbak eta esaldiak erabiltzen hasten garenean: izozkia jan dezakezu, baina polorik ez! Ezin zara bainatu, digestioa egin behar duzu eta! Sartu kamiseta praka barrutik! Amaaaaaaaaa!!!!!!!! Nor naiz????????????

Akabua, halere, amamaren esamoldeak gaztetxoekin erabiltzen ditugunean: “Ene, ze nagusia zaren, ama/aita/osaba baino altuagoa”. “Hauek gora doaz, gu behera”. “Kaleak ez bazaitut ezagutzen, zuk egin kasu, e?”. Horrela, gainean kolpean 20 urte jartzen ditugu! Atsotuta gaude, zeharo!

Ai, ene, zahartzearena ze gaizki daroagun!