Musika airean

Hau da Karmele Jaioren laugarren liburua. Ipuin liburu bi eta beste nobela bi. Irakurri nion lehenengoa "Amaren eskuak" izan zen. Niri neuri ez zitzaidan askorik gustatu, motelegia iruditu zitzaidan. Beharbada, hain polita zela esan zidatenez, gehiago espero nuen eta dezepzio txiki bat jaso nuen.

Hala ere, eta lan kontuagatik "Zu bezain ahul" irakurri nuen. Ikaragarri gustatu zitzaidan, espero ez nuen arren. Ondoren "Hamabost zauri" irakurri nuen. Hura ere asko gustatu zitzaidan, ez hain beste, ordea.

"Musika airean" badauka ukitu fresko bat. Beharbada protagonistak duen prozesuan alaitasunak zirrikitu batetik sartu egiten zaiolako. Iraganak lagatako samina eta hutsa, musikaz eta bizitzaz betetzen hasten da. Edozein une da ona bizitzeko.

Pertsonaiak ere errealak eta normalak dira, egoera guztiz sinesgarria bizi dute, gainera. Eurak nahiko saminduta badaude ere, lan optimista da neurri batean.

Gustura irakurtzen den nobela da, jakin-mina pizten duena. Edozeini gomendatzeko modukoa, alegia.