Sena eta kontzientzia

Martitzen arratsaldian Ezkurdin pasau jatan. Eguzkipian, nahiko sosiguz (ez da normala ni holan ibiltzia, beti antxitxiketan eta berandu ibiltzen naizelako), trenera nindoian, etxera itzultzeko. Halako baten, mutil bat hurreratu jatan eta irribarre batekin. Barruan alarman bat ixotu jatan: badator hau zeozer eskatzera, edo txapia emotera. Alertia jarritta nekan, umetatik gagoz hezitta horretarako, defensibara jartzera ohittuta, eraso bat jaso zain. Ez egizue pentsa normala danik gizonezkuak ni abordatzia edozien momentutan! Ezta gitxiagorik be! Dana dala, barruan pilototxo bat dakagu ñir-ñir "arriskua, arriskua" diñuana.

Pentsau neban, baina, aurre-eritxiz jositta neguala eta mutillak indikaziñon bat bat biharko zebala. Barriro zalantzia "perdona" haren ostian. Nik begiratu, berak segundu bateko dudia egiñ, eta ordua eskatu zestan. Esan, eta berriro piloto gorrixa joka.

-¿cómo te llamas? -Bera irribarretsu, eta ni barrutik aiamaka-.

-¿por? -Nik siku-

-Tu cara me suena. ¿Te llamas Sonia? -Bote prontuan pentsautakua erantzun-

-¡Qué pena! (Sonia izatiak berandako zeozer berezixa zan?)

Han laga neban, irribarrez. 

Geltokixan sartzeko neguala, beste bat hurreratu jatan. (Baiña bueno, Zaldibartik danak askatu dittue gaur, ala?) Kiokosko baten gaiñian eztakizer galdetzen. Jaramonik be ez netsan egin. Batez be dirua eskatzera zetorrela pentsau nebalako. Igaul kiosko bate informaziñua bihar zeban. Ez dakitt

Lehen esan dodan moduan, andrazkuak hazitta eta hezitta gagoz, adiestrauta, holako egoeretan siku, takar eta zorrotzak izateko. Arriskua edonun daguala erakutsi deskuelako, beti holan ez dan arren. Dana dala, esan bihar dot askotan holako situaziñuetan aurre-eritxirik barik jokatzen ahalegintzen naizela, baiña gatxa da oso. Anekdota honek erakutsi desta senak asko dakixala, konszientziak baiño gehixago. Eta biharbada, inkoszientiak bialtzen deskuzen seiñaliak pentsatzen doguna baiño zuzenaguak dira. Bai, ezta?