Martxel

Oin aste bi, hillan 3an, jaixo zan Martxél Mendaron. Mutiko edarra da, gero, hiru kilo eta erdikin jaixo eta gaur egun lau dakaz. Moreno-morenua da, eta nahiko luzia. Begixak txinito-txinito dakaz, baina koloria ez da igartzen. Hori bai, esan geinke urdin argixak ez dittuala izango :-)

Lo asko egitten dau, eta lasaixa da. Ez gagoz horrera oso ohittuta, eta egre gurasuak espero dabe luzaruan holakua izatia!

Ikaragarrixa da ze txikixak diran jaixo barrixak, zelan ahaztutzen dan ze guxi pexatzen daben, ze gauza gitxi diran! Eta beti harrittuko nau zelako suabiak diran, baitta zelako usan gozua daken baiñau barik be!

Emoten daben pakia be itzela da, besuetan hartuta lo dagozela edo esnarik, berdin detsa, momenturik ederragorik ez dago.

Danok pozik: ama, aitta, amamak, aittitta, eta tiak, adurra darixola. Gaiñera, Gariri mimuak emoteko hau baiño aukera hoberik badago? Ba ez, iñoiz baiño pa eta laztan gehixago emoten detsaguz alkarreri, eta hori, gaur egun, eta euskalduna izanda eskertzekua da!

Hori ba, Martxel etorri jakula, eta Garik emon deskun bizipoz bera emongo deskula seguru nago. Ondo etorri, politt hori!