Inoiz ez da jakiten non

Hego haizeak buruko mina eta zoro usainak ez ezik, ezustekoak ere ekar litzake, ustekabeko lekuetan, supermerkatuan, adibidez, iluntzean, lanetik irten berri, etxera joateko gogoz.

Hala harrapatzen zaitu sorpresak, toki arruntenean, nekatuta. Hola agertu da espero ez zenuen pertsona, ezustean. Sasoi labur batean zuretako aproposena zela pentsatu zenuena, aspaldi. Gutiziatuak egin dizu kasu, izena gogoratu ez badizu ere –gauza horiek jakin egiten dira–.

Poztu egin zaitu umoretsu aurkitu zaituelako; nekatuta egon arren, ez zaudelako zeharo akituta; eta gaur, janztean, zeure burua kolore bizi alaiez apaindu duzulako.

Nolakoa izango zen bizitza berarekin? Gertagaitza; izan ere, zuretako baino ez zen ideala. Bide laburrekoa, usteak uste, desberdinegiak zinetelako. Adeitasun hutsa ez delako kontu iraunkorretarako oinarri sendoa.

Nola aurkitu ote zaitu? Zaharregi? Aldatuegi? Zuri bera nekatuta eta eskastuta dagoela iruditu zaizulako, bere irribarre eternalak abandonatu ez badu ere, otu zaizu zuri galdera hori.

Irriz laga zaitu, barrua epelduta, zure azken berri batzuk bazituelako. Gogobeteta. Eta hala jarraitu duzu karrajuen barna otzara tatarrez zeneroala, ondo jakin barik esnea ala gailetak hartu behar dituzun, edo garbigailuko xaboi nahikorik baduzun… zu beste sasoi eta denbora batera teletransportatu zaituelako, iraganeko fantasia oparora.