"Indarrak lagun diezazuela!"

Ikasleekin gaur izan ditut azken klaseak mailako azterketak baino lehen. Larunbatean ia guztiak izango ditut bertan HABEren etsaminak egiten. BECn ahal dutena emango dute, eta emaitzaren zain izango gara. Ez dezagun geure burua engainatu, horretara etorri zaizkigu ikasleak, ehuneko ikaragarri handi bat bai, behintzat. Paper zati baten bila, lana lortzen edo lagunduko omen diena. Perfildunez bete EAE, irlandarizaioaren bidean: independentzia barik eta hizkuntza ere maila-probetan galduta.

Urduri nago, eurengatik, baita niregatik ere. Eurendako urte guztiko lana eta esfortzua pare bat orduan demostratu behar dutelako. Eta nolabait ere, nire lana epaitzen delako, askok emaitzaren arabera neurtzen dutelako irakasleak laguntzen egin duen lana. Gainera, aztertzailea izanda, zapatua behar eguna izango dudalako, eta azterketa ostekoa inoren ikasleak balantzan jartzen eta zulora ala ahozkora pasatzen.

Dena den, beste gai batek ekarri nau gaur blogera, eta eredu faltarena izan da. Egun hauetan zalantza artean, aholkuak ematen ahalegintzen naiz (gara). era berean suertea ere opa diet, Ikasleak urduri egoten direnez, nire pailazo sena irten egite da, eta lelokeriaren bat esaten saiatzen naiz, Zorte on! edo Animo! hutsen artean hainbat esaldi probatu ditut. Hasi nintzen "mucha mierda" esaten, "kaka asko" gero. Baina ikasle batek harritu aurpegia jarri zidanean eta azalpenak ematen hasi nintzenean, errepertoriotik kendu nuen. Gainera, "kaka asko" ez da batere ondo geratzen, "mucha mierda"rekin konparatuta.

Obamaren hauteskunde sloganarekin ere jarraitu nuen "yes you can" eta oraindik ere, noizean behin erabiltzen dut. Hala ere, ez du lehengo grazia egiten eta ez da hain ona.

Beti gustatu izan zaidana ederra eta frikia "indarrak lagun diezazuela!" da. Hori esan diedanean, harritu aurpegia jarri didate, hain haluzinatuta, "que la fuerza os acompañe" esan behar izan diet! Orduantxe egin dute barre.

Grazia gaztelaniaz egiten du, ez euskaraz. Zergatik? Gure erreferentzia guztiak gaztelaniaz/frantsesez (eta gero eta gehiago ingelesez). Nork egingo du barre "Luke, zure aita naiz"? Baina "Luke, soy tu padre"rekin? Edo "Sue Ellen, berriro ere edan duzu!", baina "Sue Ellen, has vuelto a beber"? edo "bi kandela beltz jarriko dizkizut", baina "te voy a poner dos velas negras"?

Argi dago, telebistak eta zinemak ematen dizkigute ereduak eta hauek gure eguneroko hizkeran txertatzen dira. Zinema euskaldunik edo euskaraz, hutsaren hurrengoa! Eta telebista euskalduna, azaren azpiko orria, ahuntzaren gauerdiko eztula izan da horrelakoetarako, etb 1ek ez duelako marrazki bizidunetatik haratago ezer gutxi egin.

Nola ez dugu erdarara joko? Noizko horrelako esaldi eginak euskaraz denon ahotan? Bitartean "Obi-wan Amunarriz, nire esperantza bakarra zara" esaten jarraitu beharko dugu...