Hondartzara esku hutsik joaten ginen sasoi baten!
Leire Narbaiza
2016/08/28 23:10
Hondartza egun batzuetako lehenengo kronika.
Non ote dauden hondartzara toalla hutsarekin joten gineneko sasoiak! Ez krema, ez giltza, ez ezer! Beraneanteak ginen eta nerabeak; gu etxeratu orduko beti zegoen norbait etxean.
Gaizki ikusita zegoen kamiseta luze bat baino arropa gehiago eramatea hondartzara. Eskupainua sorbaldan ezarri, eta txankletei tirriki-tarraka eraginez abiatzen ginen.
Esandako moduan, kremarik ere ez genuen eroaten; izan ere, eguzkitik babesten gintuzten kremak ez genituen ezagutzen. Amen kontua zen Nivea -pote urdinekoa, ez zegoen beste Nivearik- ematea. Azenario eta "behiaren krema" ere bazeuden. Baina horiek beltzarantzeko baino ez zuten balio, olio hutsa baitziren. Azala frijitzeko, alegia.
Gero, gutxira etorri ziren babeserako kremak. Orduan, kapazua erabiltzea beste erremediorik ez zitzaigun geratu. Gainera, trenean joanez gero hareatzara, dirua eta giltza ere behar genituen. nerabezaroa pasata genuen! Behin lastozko kapazua hartuta, nik liburua ere sartzen nuen. Sekula ez dago-eta soberan.
Urik ere ez genuen eramaten! Lehen egarririk ere ez genuen izaten. Ez dakit nola egiten genuen. Iturriak bazeuden, baina ez dut gogoan bertaraino joatea edatera (ez zeuden hondartzan bertan). Orain nork pasa lezake plaia egun bat ur barik?
Hurrengo pausua krema gehiago eramatea izan zen: 50eko babes gradukoa,30ekoa, aurpegirako. Ezpainetako kakaoa ere sartu genuen orduan.
Zerbait jateko ere behar da. Batez ere egun-pasa joanda.
Bainujantzia aldatzeko ere sartzen dugu poltsan. Nerabezaroan barre egiten genion horri, atsoen kontua zelakoan. Orain denok kanbioarekin!!
Zapia/pareoa ere badaezpada. Erretzeko arriskua badugu, freskatzen badu, txiringitora joateko jantzi barik,..
Buruan jartzeko ere zerbait: kapelu, zapi edo bisera. Pintza/gomak ilerako luzetxo izanez gero, batu ahal izateko.
Hau bakarrik bakarrik edota lagunekin egun-pasa joateko! Umeak sartuz gero txangoan, ia guztia biderkatuta, gehi palak,pilotak, eskuarea, kubo eta abarrak! Ez nau harritu jendea ikustea gurditxoaekin (errekaduetarako erabiltzen duguna) hondartzara joaten. Oso praktikoa! Batez ere, nik orain, aulkia eta eguzkitakoa eroaten hasi naizenetik! Ez da sinplea señora eibartarra izatea!
Zelan konplikatu dugun bizitza!
Bide batez, argazkia ikusitxa, señora-señora zeu! Hori suertia hainbeste leku eukitzeagatik hondartzan, neska!