Hnuy illa...

Honen berri izan nuenetik ikusmina sortu zitzaidan, Joseba Sarrionandiaren poemetan oinarritutako dantza montajea zelako. Ez nekien zelan egin zitekeen dantza poemetatik sortu. Horretxegatik, joateko gogo ikaragarria neukan aspalditik.

kontuan hartu behar da Sarri asko gustatzen zaidala, eta dantza ere bai. Ondo lotuta egonez gero, ikuskizun ezin hobea nire gustuetarako. Baina nire beldurra  nahastea nola egin zuten zen.

Arduradunak Kukai eta Tanttaka dira; hortaz, postura ziurra. Eta ikuskizun ederra eskaini ziguten. Egia esan Sarrionandiaren poemekin gauza txar bat egitea gaitza da.

Eszenaratzea bikaina izan zen. Euri hotsak eman zion hasiera, eta hizki eta hitzen euria hasi zen. Poemak hainbat ahotsetan emanak zeuden (batzuk ezagunak,  Sarrionadiarena berarena, Ruper  Ordorika eta Mikel Laboa  kasu). Batzuetan kantatuak, besteetan

musika hutsa. Olerki asko ezagunak, batzuk "Hnuy illa nyha majah yahoo"  poema liburu ederretik hartutakoak. Liburu hau joiatxo bat da, poemario zabala, txukun argitaratutakoa (pasta gogorrekin, paper ona eta ilustrazioekin).

Eta dantzaz zer esan? Dantzari onak dira, gero, Kukaikoak. Itzela, euskal dantzetako pausuak hartuta garaikidea egitea, sentsualitate horrekin,....Beti pentsatu izan dut, euskal dantzetan elkar gutxi ukitu arren, bazeudela batzuk oso sentsualak zirenak...Denek barre egiten zidaten, baina Durangon ikusitakoaren ostean, inork ez dit ukatuko sentsualitatearena!

Montajea ere modernoa eta ausarta. Normalean dantzan (balletean, garaikidean) bikoteen arteko musuak egonda ere, ez dira ematen, sujeritu egiten dira. Hemen ez, hemen eman egiten dira, behar den moduan. Bikoteak, gainera, neska-mutil klasikoaz haratago. Badago mutil biren arteko tango bat polita, hunkigarria, sentsuala, ikaragarria. Ez gaude ohituta, zoritxarrez, mutil bi dantza lotuan ikusten, eta harrigarria egin dakiguke. Baina hain naturala da tango hori, inor ez da konturatzen nolakoa den bikotea.

Dena oso hunkigarria zian zen. Batetik, lehengo poema "Kiromantzidxa" izan zen, eta azkena "Sustraiak han dituenak". Biak oso ezagunak eta esanguratsuak. Gainera Durangon. Euria bezala, hainbat poema oso malenkoniatsuak dira, eta euriarekin hasi eta amaitu zen. Hainbat begi busti ikusi nituen, ni ere negar egiteko puntuan egon nintzen; emozionantea izan zen oso.

Oraindik ikusteko aukerarik badago; eta ni zuek banintz, ez nuke oportunitatea galduko, benetan. Informazio gehiago  dantza.com webean. Erretratua ere bertatik lapurtu dut.  Mila esker.