Gabon bueltako liburuak

Irakurtzea, beti da plazera. Batzuetan, janari azkarra izan liteke; beste batzuetan, tradizionala; askotan, pintxoak; baita janari exotiko ere. Gutxitan goi mailako sukaldaritza. Baina denekin betetzen dugu tripa, liburu guztiek balio digute tarteak betetzeko, itxaronaldiak laburtzeko, bizitza goxotxeko.

Hauexek dira Gabon bueltako menuan bereziak iruditu zaizkidanak:

“Hasta siempre, mujercitas” Marcela Serranorena. Uste dut argitaratu dituen liburu guztiak irakurri ditudala. Gustatzen zait zelan kontatzen dituen emakumeen istorioak. Oraingo honetan “Mujercitas” liburuko pertsonaiekin berriak sortu, euren pertsonalitatea eman, eta gaur egungo lau emakumeren arteko hartu-emanak kontatzen ditu. Liburua erreferentzia literarioz beteta dago, “Mujercitas”-i ez ezik, beste liburu batzuei ere. Nobela atsegina begitandu zait

“Casa Rossa” F Marcianorena. Liburutegian liburu hau hartu nuenean uste nuen nobelita bat hartzen ari nintzela. Egia esan ez da Nobel saria eskuratzeko, baina uste baino interesgarriagoa suertatu zitzaidan. Etxe baten jabeen istorioa da, familia arteko harremanak, maitasuna…baita azpian beste trama —Xuxenek markatu egiten dit, Elhuyarren begiratu, eta bilbe da euskaraz— bilbe bat ere agertzen da: protagonistaren ahizparen militantzia politikoa. Italian dago kokatuta, Brigade rosse- n sasoian. Gustatu zait eman dion enfokea, familiak zelan bizi duen senitarteko baten kartzela sasoia. Gero deskubritu dut presoen sakabanatzea, isolamendua eta gobernuak martxan jarrita dauzkan hainbat metodo ez direla originalak, Italian ere horrela funtzionatu zutela. Liburuari erreferente italiarrak kendu, eta euskaldunak jarriz gero, doitze gutxirekin edozein idazle euskaldunek sinatzeko modukoa da.

“Los años con Laura Díaz” Carlos Fuentesena. Ez neukan irakurrita idazle honen libururik, nahiz eta bere berri izan. Nobela honetan Laura pertsonaiaren bitartez Mexikoko historia eta aldaketak kontatzen dizkigu. Hasieran “errealismo magikoko2 liburua ematen du; baina aurrera egin ahala, estiloa aldatu egiten da. Magikotasuna alde batera laga, eta errealistagoa bihurtzen da, istorioan atzera-aurrera batzuk eginez, baita saltoak denboran ere. Interesgarria benetan.

“Azalaren kodea” Miren Agur Meaberena. Poesia gutxi irakurtzen dut. Gustatzen zaidan arren, ez dakit irakurtzen. Poemak irentsi egiten ditut, ez dut astirik hartzen. Gainera, ez dut edozein idazleren poesi irakurtzen. Baina behin ez dakit zein gizonezkori irakurri nion emakume izanez gero, liburu hau irakurtzea itzela izan behar zela. Eta egia da, zelan biluzten den Miren Agur! Poema batzuk aaaasko gustatu zaizkit, gustura irakurri dut, polikiago (ahal izan dudan neurrian). Irakur ezazue!

“Hierba mora” Teresa Mourerena. Liburu hau gailegoz idazti zuen (nik gaztelaniaz irakurri dut). René Descartes-en bizitzako andrazko biren historia da: Kristina Suediako erregina eta Hélène Jans. Tartean, badago beste emakume bat, Ines Andrade, gaur egunekoa, Descartes-en gainean tesi bat egiten ari dena. Liburua oso bitxia da, sendabelarren gaineko atalak dauzka, aspaldiko erremedioak gaixotasunak osatzeko, magia puntu bat, sorginkeria,…Oso liburu berezia iruditu zait, gustura irakurri dudana, oso polita diseinu aldetik, erakargarria, benetan. Beharbada, amaiera aldera beherantz egiten du, baina orokorrean oso berezia eta ederra.