Estetika eta bitxikeriak

Hamar egunerako joanda, eta kontuan hartuta bertako bizi balditzak, egia esateko gu ez ginen oso txukun ibili. Ahalegintzen ginen garbitzen toallita umelekin, urarekin,...baina harea toki guztietatik sartzen zitzaigun, eta zail egiten zitzaigun garbi mantentzea.

Eta ilea garbitzea? Abentura bat, mision imposible ez esategatik; batez ere ile asko, ugaria eta luzea, nik daukadanaren modukoa, alegia, izanez gero. Ikusi duzue inoiz "¡Apadrina un niño!" iragarkietako umeen ilea? Bada, niri ia-ia horrela jarri zitzaidan ilea! Desastrea! Espartzu zati bat ematen zuen! Hori bai, emakume sahararrek ile luzea daukate, baina beti ondo orraztuta, garbia eta ganoraz. Ez dakit nola konpontzen diren!

Txukuntasun hori janzkeran ere ikusten da. Euren jantziak melfa dauka izena, eta oihal zati luze bat da, korapilo birekin lotzen dena. Azpitik, hala ere, arropa "normala" daramate. Hori bai, beti konjuntatuta: Melfa arrosaduna, jertsea arrosa; melfa laranjaduna, jertsea laranja. Beti. Eta ahal badute, osagarriak ere koloreka. Gainera, lurrinak ere oso gustuko dituzte. Hurreratu eta kolonia usaina hartzen zaie segituan.

Argazkian neska bat melfaz jantzita, atzetik ikusita. 

Asko gustatzen zaie apaintzea, oso koketak dira. Zeremonietarako eskuak eta oinak hennaz margotzen dituzte, marrazki originalekin. Tira, oso artistak ez badira, txantiloi batzuk erabiltzen dituzte. Hori izan zen gure kasua. Nik gogo handia neukan eskuetan hennarena egiteko, baina ministraren etxean geundenez zaila zen horrelakorik egitea. Horregatik Hadiyetuk egin zidan, bion lagun batek eskatuta.

Eskuetan baino ez nuen egin, baina lagun bati oinetan egin zion. Ordu biz ni mantxu eta bera erren egon ginen, ura edatea ere problema zen. Hona hemen nola geratu zitzaizkigun marrazkiok:

Gu desastre bat eginda, eurak guapa-guapa. Baina Hamadaren erdian ere estetikaren esklabotza da nagusia. Hau azaldu aurretik esan beharra dago han estetika paramatroak gureetik urrun daudela. Han emakume ederrak ez dira argalak eta beltzaranak. Ez, justu kontrakoa: sendoak (kilo gehiegi gainean dutenak) eta azal zuriak. Egia da, zin dagizuet, konprobatu dut zein gogorra den sex-simbola izatea!

Ironia eta txantxa alde batera lagata, esan behar dut estetika horri eusteak badakartzala hainbat kalte. Lehenengo eta behin azala zuri izateko eguzkitik babestu behar dute. Hau melfarekin ez ezik, aurpegia estaliz ere egiten dute, baina buruan sartuta daukate izerdituz gero, zuriago egongo direla. Horretarako aurpegia artilezko bufandekin estali eta eskuak ere artilezko eskularruekin janzten dituzte argazkian ikusten den moduan:

Melfa laranjadunak artilezko tapauki eta eskularruak daramatza

Honetaz gain, azalean "xarli" izeneko krema bat (Cadizko azentoarekin esan zidaten, hortaz ez dakit nola idatzi!) ematen dute. Krema honek kortikoideak omen dauzka, eta azala zuritzen ei du, baina nola?  Korroak eginez, osasunaren kaltetan!

Makillajea ere zuria da. Inpresio handia ematen dute neska batzuek. Tira, hemengo batzuek ere brotxarekin pasatzen direnean ere atzerakada itzela egiten dute, ezta? Pena, zeren ia guztiek oso azal polita daukaten, eta askoren kolorea eder-ederra da.

Baina kaltegarriena gizentzearekin dator. Hemen batzuek anorexia dute, edo zorakeriak egiten dituzte tipo ona izateko. Han -batzuek, ez denek- behi hormonak hartzen dituzte loditzeko, eta badirudi hormona horiek minbizia sor lezaketela. Zergatik torturatu behar dugu geure burua estetikaren menpe egoteko? Zelan sartu dizkigute buruan horrelako istorioak? Zergatik utzi diegu hau egiten gure irudiekin? Hainbeste burutazio etortzen zaizkit.....