Eneko

Sanfaustuak dira Durangon, eta ezin burutik kendu Eneko. Tira, San Migel egunetik, laga ginduzenetik, ez jata akordutik juan egun baten be. Eneko geuria, Eneko gaiztua, Eneko maittia. Disgustu itzela.

Udalekuetan egin genduan tope. Zortzi udatan ibili giñan Goñin, barrezka eta hasarre, disfrutatzen. Uztailleko 13 egun hórretan jendia benetan ezagutzeko aukeria eukitzen da, eta berakin lortu genduala uste dot.

Eneko gaiztua, okerra eta bihurrixa zan, azken ordura arte geratzen zana bestiori zenbakitxuak (normalian gabaz, alkarreri egitten gentsazen bromak edo putadatxuak) egittiarren. Maixua zan horretan, eta , halandabe, asko gura gentsan, ixa danok, eta bere okerkerixak irribarre eta esaldi batekin hartzen genduazen: puto Eneko!

Neri zenbat egin ete destazen ezin dot esan be egin. Izan be, biktima erreza nintzan, lo seko geratu eta enterau be ez nintzan egitten, Enekok berak esan zestan askotan pentsatzen zebala berriro be ez zestala egingo ezer, errezegia zalako. Baiña ikusten ninduanian literan lo, ezin izaten zebala ebitau, eta tak! arpegixa margotu, esate baterako. Ez zekan idea onik. Ez dakit zelan laga netsan ulia-mozteko makiñiakin kokoteko ulia ebaten! Eta ez dakit berak zelan ez zestan burua zerora moztu! Seguru nago pentsau zebala. Zelako gauzak: sekula ez dot hainbeste maitte izan pertsona bat, eta era berian estrangulatzeko hain gogo handixa euki!

Baiña esatia bakarrik Eneko bromazalia zala oso sinplia litzake. Eneko lagun ona zan, eta neri demostrau zestan. Bihar izan nebanian, momentu larri baten, bera izan zan nere euskarrixetako bat, laguntzen, onduan egoten, indarra emoten. Babes ixila, baiña sendua. Iñoiz ez detsat eskerrak emon, iñoiz ez detsat esan zer zan neretako, eta honezkero, ezin. Zelako kolpia!

Maitte neban, asko. Maitte dot, betiko.