Bost urte Egunkaria barik
Juan del Olmo izeneko batek, guardia zibilez betetako autoetan euskarazko berripaper bakarra itxi ziguten. Baita atxilotuta lagun talde bat eraman ere. Malkoak irten zitzaizkidan begietatik.
Malko gehiago isuri nituen ondorengo egunetan, kafea egiteaz batera. Martxelo Otamendi kartzelatik irtendakoan esan zituenak entzunda, nik ere ezin izan nion eutsi negarrari. Gaur goizean Euskadi Irratian egun haietako grabazioak jarri dituztenean ere, eutsi ezin izan diodan moduan; atzera ere, kafearen katiluaren aurrean.
Egun nahasiak izan ziren, gogorrak. Gurea zen zerbait kendu ziguten, anker eta krudelki, estatuaren bitarteko guztiak erabiliz, baita tortura ere.
Inork ez zuen pentsatzen hori gertatuko zenik, kulturako pertsona ezagun eta errespetatuan torturatuko zituztenik. Gaixorik zegoen gizon nagusia molestatuko zutenik. Euskalgintzakook, uste genuen ez ginela horren inportantean, ez geniela horrenbesteko minik ematen. Baina gauza bi demostratu zituzten: batetik, Euskal Herrian gure kultura eta herriaren alde beharrean dabilen edonor estatuaren jo-puntuan dagoela; eta bestetik euskalgintzak ganorazko lana egiten duela, estatua molestatuta sentitzerainoko.
Denbora pasatu da, baina Egunkaria gabe jarraitzen dugu, eta hamabi pertsonak inputatuta jarraitzen dutela, eta egoerak horrela jarraituz gero kartzelara joan
