Blogari ez konektatu baten odiseak

Pen drivea izan da nire lagun leiala. Word-en posta-ak idatzi eta gero ahal nuen tokian kargatzen nuen: lanean, liburutegian, kzgunean, lagunen etxean, …azkenen boladan amaren etxean. Edozein leku zen ona blogekoa argitaratzeko. Kontuan izan behar duzue horrela kargatu behar izateak bizkor ibiltzea dakarrela. Era furtibo baten, esateko. Horrek esan nahi duen guztiarekin: gauzak edozelan kargatu, denbora barik,…

Inoiz gertatu izan zait pen drivea etxean ahaztea, eta egun konkretu bat izan, zehatza, eta berriro idatzi behar izatea post osoa. Gainera, hori pasatzen zitzaidanean beti izaten zen artikulu “on” batekin,  oso gustura idatzitakoa eta biribil samar irten zitzaidana. Oso gogorra da, atzera ere idaztea, topatutako itzuli, konparazio, eta abarrekin.
Beste batzuetan, blogak beste diseinua zeukanean, zuzenean kargatzen nuen; hau da, word-en idatzi barik. Bizkor eta arin egin nahi izateak akatsak egitea zen. Konfunditu, atzera egin eta idatzitako guztia galdu. Askotan amaiera aldera izaten zen. Beraz, dena pikutara! Frustrazioa!

Baina hau guztiau amaitu da. Konektatuta nago, nahiz eta ordenagailua egongela erdian eduki eta sukaldeko aulki etzan baten jesarrita egon, ordenagailua altzari txiki baten gainean dagoelako. Izan ere, Euskaltelekoek ez didate instalazioa amaitu. Hala ere, pozik nago, nahiz eta ehun liburu baino gehiago lekuz aldatuta eta gelaren mahai gainean egon.

Orain beste arazo bat daukat: ordenagailua. Zahar gelditu zait. Sei urte dauzka, eta orain arte, konektatu barik, ez neukan inongo arazorik musika, dokumentuak eta abarrak erabiltzeko. Orain Mozilla Firefox bertsio berria ezin dut instalatu, sistema operatiboak ez duelako onartzen, nirea zaharregia delako. Zer egin? Ez daukat asmorik ordenagailu berria erosteko, baina banketa honetan erdi makurtuta idazten, eta hainbat plugin eta programa instalatu ezinda. Zer egin dezaket? Beti zeozer, ai ama!