Autokarabana
Amaitu berri dut Fermin Etxegoienen lehenengo nobela. Etxegoieni "Euskaldun Egunkarian" irakurtzen nion zeukan zutabea, gustura irakurri ere! Bere hizkera freskoa iruditzen zitzaidan, eta neukan gomuta horregatik hasi nintzen nobela leitzen.
Ez nau defraudatu. Idazkera freskoa eta arina dauka liburu errealista honek. Kapituli laburrak (garraio publikoan irakurtzen dugunok benetan eskertzen duguna), egunerokotasuna dario alde guztietatik. Eta egurra, egurra gure hainbat jarrera eta ohiturei.
Jakina, egur horrek kateatu nau gehien. Himalayista jantzita dabiltzan kooperatibistak, euskara plan amaigabeak, Pirinioari kultua.....hainbeste lagun ezagun eta inguruko ikusi ditut islatuta bertan! Sarri askotan, nire burua ere!
Sustatuko Zer erantzi-n kolaboratzen nabilen honetan gure artean sarri askotan agertu da mendiko arroparena, eta beti gabiltza horren gaineko post bat idaztekotan Tira, Elenak mendiko praken gainean idazti zuen, eta segur aski etorriko da zerbait. Nobelan janzteko modu hori konstate bat da, umorez deskribatuta, gainera.
Beste alde batetik, esan behar dut asko gustatu zaidala gure ibarreko hainbat berba eta molde liburuan idaztita ikustea. Ez gaude ohituta horretara, baina, nire ustez, askoz sinesgarritasun handiagoa ematen dio. Guretzat eraos eta etxekoa.
Badago, ordea, protagonistak daukan inkongruentzia bat. Alde batetik berak dio erdipurdiko euskalduna dela, baina gero dauzkan buru-janak euskara dela eta, euskara egunero erraminta daukagononak baino ez dira.
Gustura irakurri dut liburua. Edozeini gomendatzeko modukoa iruditzen zait, nahiz batzuk, seguru, haserretuko diren, euren burua karikaturituegi ikusiko dutelako.
Zela ez zitzaidan, bada, gustatuko eskertza bat gps eibartarrari egin badio? (Ez zait argi geratu eskertza hori azal-egilearena den, ala Fermin Etxegoienena)
A! ahaztu egin zait. Aurten EGA ateratzekotan bazabiltza, irakur ezazu azterketa idatziak gainditu ostean, Etxegoienek Euskaltzaindiren arauei ez baitie jaramonik egiten. A! Baina atera ostean, irakurri, e?
