Autoa eta umorea

Zer ote dauka autoak umorea aldatzeko? Pertsonala lasaiena ere haserre bizian jarri eta bere onetik irtenda ikusteko? Ez dakit, baina hala izaten da.

Automobila espazio berezia da, intimoa. Barruan sartzen garenean badirudi etxe barruan edo gure logela propioan sartzen garela, inoren begirada indiskretuetatik salbu, nahiz eta denen begiradapean egon. Horregatik, beharbada, semaforoetan ikusten dira gidariak sudurretik mukiak arrantzatzen, uste dutelako ikusgai ez daudela, automobileko parabrisak dohain magikoak baleuzka legez, ikusezin bihurtuko balitu moduan.

Baina gidatzea gustuko dugunok askotan sentitu dugu hori: kotxean sartu, eroso eseri, gogoko musika jarri eta kilometroak irentsi; gustura, iristeko penaz. Aparkatutakoan ere, kanta zoragarri hori entzuten geratu, amaitu ez delako. Bizitzaren plazer txikiak.

(Hala ezegutu nuen kanta hau, gau batean Elgetako Espaloitik nentorrela, autoan sartu, irratia piztu eta kanta  eder hau entzun)

Eta lagunekin egindako bidaiak (laburrak edo luzeak izan) eduki lezaketen xarmaz, zer esan? Leku gutxi dago automobilaren eremu txiki eta mugatu hori baino hobea konfidentzietarako. Zenbat aitorpen, deklarazio eta asaskatze egon ote dira kotxeetan? Zenbat laguntasun eta intimitate kontatu ote ditugu?

Pentsatzeko gune aparta ere bada autoa. Egunero lanera bakarrik joaten direnek ondotxo dakite hori. Norberaren buruarekin egoteko gune ere badelako.

Beti eskura dagoen espazio propiorik gabeko maitaleen aterpe sokorritua, fereka eta laztan bizkorren etxea. Autorik ez balego, zenbat pasio frustratu!

Baina dena ezin perfektua izan. Automobilak gure alderdi txarrena eta agresiboena ere ateratzen du. Zenbat irain, oihu eta hatz luze atera ote ditugun gidatzean! Hau ez dut ulertzen, baliteke tentsioan egoten garelako izatea. Edo zitaldu eta mukertu egiten gaituela, ez dakit!

Askorendako euren gorpuzten luzapena ere bada, zakilarena esate baterako. Bai, entzule laztanak, testosteronaren neurgailua ere izan liteke, zebrabidean oinezkoak itzurtzen dituzten gizontxoen kasuan, adibidez, edo aurreratua izatea jasaten ez dutenena. Edo autobidean marrazo jarrera daukatenena, ziurtasun distantzia mantendu beharrean, ipurdia jaten ibiltzen diren horien detektagailu; aurrekoak jazartzen beraien kotxea handiagoa, indartsua eta garestiagoa delako, eta horregatik guztiarengatik, uste osoa dute bidea euren jabetzakoa dela.

Bai, halako askok autoa seme-alabak baino hobeto zaintzen dute, eta etxeak platerik ere jasotzen ez badute ere, astero kotxea barru eta kanpotik garbitu, etxeko andre (autoko gizon?) maratzak bailiran. Horiendako, autoa euren buruaren adierazgarri eta erakusgarri da, nortasunarena (nortasun pobrearena, alegia) azken baten.

Hori dela eta, pertsona bat ondo ezagutu nahi baduzue ikusi bere autoa eta eraman zaitzatela norabait, hala benetako nia agertuko du. Proba paregabea da! Sekula ez du huts egiten!