Astelena taberna

 Astelena Estaziño kalian dago, nere kalian, bertan bizi ez naizen arren. Esateko, kale horretan jaixo nintzan, meternidadia kale perpendikularrian zegualako, Pageixan, eta gure ama oiñaz juan zalako beratara, gure etxetik ehun metrora.

Gaiñian bizi giñan. Gaiñian baiño, ondoko peoran. Baiña nire gelia ertzekua zan eta tabernan gertatzen zana oso ondo entzutzen neban. Askotan, txikiteuan zebizen gizonak kantau egitten zeben, eta bestietan, jentian berbaruakin luak hartzen ninduan. Harrezkeroz, soiñu hori oso erakargarrixa egitten jata, bihotzian sentimiento epela sortze desta.

Bolada bat egon zen “Nere herriko neskatxa maite” jartzen zebela ni lotaratzen nintzan orduan, eta lo-kanta funtziñua egitten zeban. Oso modu ederrian gogoratzen dittut momentu hórrek.

Astelenan dekoraziñua oso berezixa zan/da. Dana zeguan egurrez eta otzaretarako erabiltzen diran “plantxekin” forrauta. Gero, taberna guztian bueltan apalak zeguazen boteilla zaharrez beteta. Igarri be ezan egitten ze boteilla ziran, danak illunduta zeguazelako, zabaldu zebenetik bertan, seguru.

Bertako azeittunak be edarrak ziran, olibondo egurrez egindako ontzixetan egoten ziran barra gaiñian. Burduntzaldixak be olibondoz egindakuan ziran. Azeittunak olixua eta kipuliakin etaratzen zittuen. Oso-oso edarrak!

Gure peoria oso haundixa zan, eta sanjuanetan mahaixak barruak sartzen zittuen, mahaixak be haundixak, senduak eta astunak ziran, egurrezkuak. Hartara, mahaixak peoran ikusten nittuanian dultzaineruen modokuak ziran: sanjuanak ate-joka zetozen.

Nahitta aspaldixan juan ez, Astelenan faltia igarriko dot, nere biografixian zati eder bat dalako, baiña beti barruan eruango doten tokixa izango da.