Aminatu Haidar

Aminatu Haidar Lanzaroteko aireportuan dago, Marokoko gobernuak El Aaiun-era iritsi zenean pasaportean kendu eta Lanzarotera deportatu zuelako.

Andrazko honen asmoa etxera itzuli eta familiarekin egotea da, eta giza eskubideen alde egiten jarraitzea, jakina. Atzo Strassbourg-en Marokoko Kanpo minstroak esan zuen Haidar ez zela giza eskubideen aldeko ekintzailea. Zer esango zuen, bada? Bere gobernuak lau urtean kartzela ezkutu batean izan du, kartela klandestinoan, Guantanamo bezalakoa, baina publizitate gutxiagorekin. Lau urte non dagoen jakin barik. Ez epaile, ez epaiketa, ez informazioarik. Desagertuta, Marokoko kartzela beltzean. Torturak jasaten, bakartuta.

Horregatik dago hain makal, osasuna oso ikututa daukalako, ikaragarri sufritu duelako. Nik baino urte bete gehiagu zuela jakin nuenean harritu egin nintzen, zaharrago ikusten nuelako (zer esanik ez, helduago eta emakumeago!). Baina bizimodua hain gogorra izan du...

Hainbaten arabera berak sortu du arazoa, ez da egia, baina. Haidar Mendebaldeko Sahararen konfiktuaren biktima baino ez da. Arazoak hogeita hamahiru urte luze dauzka, Espainia Saharatik hanka egin zuenetik ezkutuan, Marokorekin tratua eginda. Mendebaldeko Sahara Espainiako kolonia zen; hortaz, Espainiari dagokio deskolonizazioari ekitea.

Nor ausartu baina Marokorekin? Diktadura gogorra, herria pobre eta errege familia ur-bitsetan bizitzen, negozioa egiten Saharako ondasun eta aberastasunarekin, baina sahararar torturatzen, exiliatzen eta hiltzen. Eta zer dio Europak? Ezer ez, Marokoren laguna izatea komeni zaiolako. Zelako hipokrisia! Ahoa demokrazia eta giza eskubideekin betetzen zaie, baina ez diote erreparorik jartzen odolez beteko negozioari! Puaj!!!

Espero dut, benetan, Aminetu Haidar bihar bertan etxera itzultzea, osasuntsu eta libre. Merezi du. Merezi dute sahararrek.