Ametsak

Askok diote eurek ez dutela ametsik egiten, gero esnatzean gogoratzen ez dituztelako. Nik, ordea, sarri askotan akordatzen naiz gauean egin dudan pelikularekin. Gutxitan izaten dira amesgaiztoak, zorionez. Izatekotan, estutasuna sentitzekoak edo bestela erruduntasuna agertzen dutenak. Amets erotikoak ere, zoritxarrez, gutxitan.

Beste batzuetan, baina, ederrak dira, politak, atseginak, esnatzerakoan erlaxazioa eta umore ona lagatzen dutenak. Pena ematen dit askotan ametsetan ibili naizela jakiteak, benetan gertatu ez zaidala; izan ere, gauez unibertso paralelo horretan murgiltzen naiz, eta Hendaiara naraman topoa, eskola-patioa bihurtzen da, baserritar jantzita nagoen bitartean. Abarkak janztea benetan ekintza limurtzaile eta erotikoa dirudi, nahiz eta abarkon lokarria berezi samarrak izan....

Pozik esnatu naiz, eta pozik segitu dut dei batek (beste egun batean, agian) haserrarazi nauen arte. Eta poztasun edo alaitasun hori ametsetan bizi izandakoak eman dit. Gustura egon naiz, irribarre erdi bat ahoan (beharbada ergel musua izango nuen goiz osoan). Mundua konkistatzeko gai sentitzen nintzen, edo eibartarrak posta zerrendako afarietan esaten dugun moduan: munduaren dominazioa nire eskuetan zegoela sentitzen nuen. Orain ia urte bete post honetan "Itxurian indarra" idatzi nuenaren kontrara, hain zuzen ere. Edozertarako gai nintzen, emakume indartsua nintzelako.

Mundu onirikoa benetakoa ote da? Geure buruak sortzen du esnatze hobeak izan ditzagun? Egunerokotasunean ez duguna, gauez konpentsatzen dugu? Endorfinak jariatzen ditugu? Burmuinak beste errealitate batzuk behar ditu funtzionatu ahal izateko? non zaudete, Freud eta Jung?