Agurrak
Uda agur esateko sasoia da. Betiko adiskide eta ohiturei uda hasieran, eta, amaieran, ezagututako leku eta lagun berriei esatekoa. Zenbat negar ez ote dut egin Goñiko udalekuetan txanda amaitzean! Azken dantza kantarekin hasten zen malkoei eusteko esfortzua, izaten genuen bukaerako erromerian. Hurrengo egunean, gure udalekuko kantu bereziez gain, Zergatik galdu itxaropena, berriz ikusteko? abesten genuen eskuetatik lotuta. Hor hasten ziren negar-euriak. Batzuek uholdea egiten zuten, beste batzuek lanbroa, baina inor ez zen libratzen. Despedida hori tristea zen, baina bazuen gozotik ere.
Hala da, agur guztiak ez dira tristeak, eta aste honetakoak, are gutxiago. Batetik, Donostiako Udalak agur esan die zezenketei. Pozteko berria. Alde askotatik da ona albistea. Nire ustez, laga egin beharko genioke animaliak esplotatzeari. Are gehiago libertimendu hutsa bihurtzen baditugu. Ea orain beste herri eta hiri batzuek bideari ekiten dioten eta zezenketa, ahari-jokoa, asto-karrerak eta entzierroak baztertzen dituzten egitarauetatik. Niri sentimendu bikoitza sortzen dit entzierroen kontu honek, gustatu egiten zaizkidalako; baina, horien helburua zezenketa denez, agur esatearen aldekoa naiz.
Beste adio gazi-gozo bat Tony Nicklinsonena izan da. Epaitegiek heriotza duina onar ziezaioten egiten zuen lan Nicklinsonek. Aurreko astean kontrako epaia eman ondoren, jateari utzi zion, pneumonia hartu zuen, eta apoplexiak jota hil da. Gizon horren agurrak mingots puntua ere badu, hiltzea lortu duen arren, ez duelako erdietsi nahi zuen eran. Gainera, heriotza guztiak, desiratuak izanagatik, tristeak dira. Gugan bego.
Heriotzaz urrunduko naiz oraingoan, eta egunotako beste akabera batekin segituko. Txirri, Mirri eta Txiribiton badoaz, desegin egingo dira! Zein pozik jarri naizen! Pixka bat ezagutzen nauen edonork badaki pailazoak gorrotatzen ditudana! Ezin ditut jasan, ez hauek, ez besteak! Beraz, oso albiste pozgarria! Tortura material berri gutxiago izango dugu hemendik aurrera, nahiz eta egindako saio guztien errepikapen amaiezinak ez digun desagerpenaren sentsazioa emango. Gainera, seme-alabak laga dituzte heredero!
Baina nori esango diogu aste honetan benetan Adixo, txorixo? Asmatu duzue! Patxi Lopez jaunari! Kostatu zaio joatea! Lehendakaritzara kolaz itsatsita zegoela zirudien! Poza eman digu badoala entzuteak, izan dugun agintari ganorabakoena, barregarria eta alferra. Intelektual plantak egin, zurikeria erabili, hemen gauzak desberdinak direla esateko. Bere buruari loreak bota, baina loreontzia hutsik! Hori bai, eskerrak eman behar dizkiogu treneko pasarteak eragin zizkigun barreengatik. Horrela pasatuko da historiara. Harrapazank, Txiribiton!
