Munduko 7 mirariak (1)
Sanfermin egunean ematen dituzte munduko 7 mirari berrien emaitza. 07-07-07 egunean, hain zuzen ere. Hainbeste zazpik larritasuna baino ez du eragiten. Xehetasun honek lehiaketa honen nondik norakoa erakusten digu: inpaktatu nahia eta publizitatea egitea.
Edertasuna ia edonon aurki daitekeela uste dudanez, edonora joanda ere, zerbait polita aurkitzen dut. Izan liteke eibartarra naizelako, eta gure herriaren ezkutuko edertasuna aurkitzen jakin dudala –ez didazue ukatuko meritu makala ez dudala! –. Hala ere, txikitatik argi izan dut zeintzuk ziren nik ikusi beharreko hiru marabillak: Santa Sofia, Istanbulen; Petra, Jordanian eta Ekain, Deban
Santa Sofiaren berri eskolan izan nuen 13 bat urterekin. Itzela iruditu zitzaidan Istanbul izen exotikodun hirian eliza-meskita izandako eraikin paregabea zegoela jakitea. Orduan pentsatu nuen nagusitzen nintzenean bertara joan behar nuela. 2001ean izan nintzen Istanbulen, eta Santa Sofia bisitatu. Ikaragarria da tamainaz, zoragarriak bertako mosaiko bizantziarrak, eta letra arabiarrak. Hiri osoa da miragarria. Amets bat, beteta
Nire bigarren ametsa Petra zen. Indiana Jones-en filma baino lehenago izan nuen haren berri. Telebista bitartez. Dokumental batean azaldu zuten zelan aurkitu zuten hiri oso bat basamortuaren erdian, misterioz betea, abandonatuta. Nerabea nintzen eta zerrendan apuntatu nuen. 2004an izan nintzen bertan. Ezin dut deskribatu. Petraren sarreran zintzur bat dago eta bertatik gindoazela ni laino batean bezala nindoan, hotzikara gorputzean, emozioz betea. Lagunak besoan kolpetxoak jotzen zizkidan “bai, Leire, benetan Petran zaude” esanez. Une gutxi izan ditut horrelakoak nire bizitzan. Bigarren ametsa beteta.
Ekain Barandiaranen liburu batean deskubritu nuen. Lehenago eskolan ere, euskal kulturan Ekainen gainena hitz egin ziguten. Hala ere, Santimamiñeren antzeko zerbait izango zela uste nuen (Santimamiñera hamaikatxo bider joandakoak gara). Gaztetxoa nintzen liburua eskuartean hartu nuenean, eta argazkiak beltz-zurian daude, baina hango margoak sinestezinak begitandu zitzaizkidan, marabillosoak.
Denbora pasatu da eta nire hirugarren ametsa ez da bete, eta gaitz ikusten dut betetzea. Bai, kopia egin behar dute, baina nire ametsa benetakoak ikustea da. “El Clan del oso cavernario” idatzi zuenari erakutsi zioten. Blogari erdipurdiko bati egingo liokete kapritxoa? Ez dut uste, baina norbaitek “entxuferik” badauka, badaki zer opari egin diezadakeen.
Momentuz marabilla berri bila nabil neu ere!
