Apurtu eta berria egin

Umetatik izan naiz gauzak gordetzekoa. Gauza bat ondo badago, nekez botatzen dut. Eta zerbaitengatik objektu bat kendu behar badut, ahaleginduko naiz norbaiti ematen, behar duenari eskaintzen. Askotan harritzekoa da zenbait pertsonak zelako etekina ateratzen dioten besteok botatzen dugunari. “Traperos de Emaus”-ekoek bazkide honorifikoa egin beharko nindukete!

Batzuetan joera hau txarrerako da, batez ere etxe txikian bizi izanez gero, nire kasuan, hain zuzen ere. Etxea trastez betetzen zait, eta gero oso gaitza egiten da hori guztiori gainetik kentzea.

Gizarte honetan, beraz, “out” samar nago. Gauza zaharrei ez zaie estimaziori. Dagoeneko ez da ezer konpontzen, dena da erabili eta botatzekoa. Horrek niri bihotzeko mina ematen dit, izan daiteke hazi nindutenek gerra eta gerraostea bizi izan zutela, eta gauza materialei daukaten balioa ematen zietela. Edo “zimurregia” naizela, xuhurra, zekena, zikoitza….baliteke.

Beharbada, nirea joera baino gehiago bizioa izango da, ez dut ezetzik esango, badakigu dena neurriz egin behar dela, egia da. Hala ere, hainbat berrik uste dut eskandalizatu egin beharko gintuztela, ez bakarrik ni, gizartea oro har. Baina ez pozik eta alai kontatzen dira.

Madrileko hotel batek erreformak egitea erabaki du. Horretarako estresatuta dagoen jendea konbokatu du mailukadaka hormak botatzeko. Horra arte, ondo. Graziosoa ere begitandu zait. Baina irudiak ikusitakoak haluzinatu egin dut, hotela beteta eta osorik zegoen: Logelak erabat jantzita, lanpara, gortina, koltxa eta guzti. Komunek komuneko papera ere bazeukaten! Asaldatu egin naiz, ez zait normala iruditu. Jende askok gustura asko hartuko luke han zeuden hainbat gauza, berri-berriak zeuden eta.

Gehiegikeria iritziko dio askok nire eskandaluari, seguru. Esango didate munduan badagoela egoera gogor eta injustuagorik. Egia da, nik hori ere badakit. Baina notizia eman duten modua ere itzela izan da, oso arina izan delako, bitxikeria bat. Makinatxo bat herritarrek nahiko lukete telebistan agertu den komuna izatea! Ni neu, tartean

Ekologiaz, Kiotoz eta birziklapenaz egiten dugu berba, baina egunerokotasunean indarra ahotik galtzen dugu, eta horrelako detailetan agertzen da gure benetako izaera. Egia da, askotan ez garela kontua jausten, ez diogula erreparatzen txikikeriei. Baina txikikerietan dago gauzen esentzia.