Beti antxitxiketan

Beti nabil antxitxiketan, lekuetara aillegau ezinda. Nere sensaziñua da iñun ez dodala astixa hartzen, ez dakadala denborarik nahi neuken moduan ibiltzeko. Eta ez jatan neri bakarrik pasatzen, holan ikusten dittut belaunaldiko guztiak, umiak izan edo ez izan.

Lagunekin egoteko astirik ez dogu hartzen. Bizitzia txarto antolatuta dakagu, rutiniak eruan egitten gaittu, eta egunerokotasunak jan. Burpilletik urtetzia ez da bape erreza.

Pare bat lagun haundi dakadaz bai Arrasaten eta bai Zumaian. Hong Kongen biziko balitzaz gehixago ikusiko nittuke. Seguru nago. Eurekin berba egitten dodanian beti maitzen dogu esaten “ia egoten garan”, “bai, datorren hillian” Eta sei hillebete pasatzen dira.

Guraso diranak esaten detsue umiekin ez dabela hartzen astirik. Eta guraso ez garanori be fenomeno bera gertatzen jaku; batez be, arratsaldez egiten badogu bihar, orduan bai ez dogula izaten lagunekin, famelixiakin egoteko aukera, ezta Euskal Jaixa antolatzeko be ez! Estraeskolarrik barik, lagunik barik, famelixa barik, astian zihar internet eta lankidiak baiño ez jakuz gelditzen!

Gizartia holan dago montauta. Oin badabiz famelixa bizitzia-eta konziliaziñuan gaiñian berba egitten, baiña susmua dakat alde batetik propagandia baiño ez dala; eta bestetik, guraso ez garanondako kaltia izango dala.

Ez dakitt zelan aurre egiñ arazo honeri. Kezkatu egiten nau, eta ni moduan, inguruko asko be bai. Guk; Amaiak, Elik eta hirurok hamabostian behin alkarrekin bazkaltzen dogu. Ordubetetxo bat, toki askotatik etarata, hiruron ordutegixak akoplauta. Eguen hórretan be antxitxiketan urtetzen dot. Baiña era bakarra da alkartzeko. Eta merezi dau.

Pozarren alkartzen gara. Egun hórrek oso berezixak izaten dira, desiatzen egoten gara noiz aillegau. Eta bazkaldu baiño ez dogu egitten! Sarri etaratzen dogu gaixa, eta hamen kontautakua aittatzen dogu hirurok. Alkartzen garanotan iraultza egitten dihardugula begittantzen jaku, sistemari jarki, matxinada txiki-txikixa gure gizarte-moduari, burpill zoruari dragia jartzen detsagula, eta 120xan ibili biharrian, 100ian dabillela.Gogorra, ezta? Haldan da be, guk garaipen txikitxotzat hartzen dogu, eta horrek juntadizua goxuagua egitten dau.

Holako gehixago egin biharko dogu, bestela iruntsi egingo gaittu bizimodu honek. Ez da hala?