Jogurt bat naiz

Nere koinatuak ematen zitxuan erantzun edarrak (orain semia dake): "Qué, y no vais a traer familia o qué?" "No, es que hemos tenido tres abortos" edo "No, es que no podemos". Toma corte, holakuak botatzen zittuan! da zuri ze inporta jatzu ba? Asike ikasi erantzunak ematen, Leire.

Bestalde, gurasook ere sentitzen dogu nola-halako animadbersiñua lagun solteruengandik, umiak dakaguzenak agotak bagina bezela. En fin... bata bestiagatik. Bi taldietan dagoz aukera egindakuak eta obligatutakuak.

Eta bukatzeko, Jaio, guk etxian egunero egiten dogu errieta, umiekin eta geure artian, eta baita barre eta musu eman ere, y a mucha honra!

Ni ama naizela esaten hasiko naiz, baina, baita arrazoi guztia daukazula esaten ere. 35 urte nituela jaio zen alaba, bitartean entzun behar izan nituenak! Orain gutxiago baina "bigarrena noiz?" Obligazio bat balitz bezala. Batzuk eztira sekula asetzen. Igual neuk nahiko dut, eta hirugarrena ere bai, zergatik ez? Baina hori bakoitzaren esku dago. "Eztu seme-alabarik, ez ezer" entzun nion batekin izan nuen eztabaida datorkit burura. Lasai botatzen dituzte gainera holakoak. Benetan sinesten dute seme-alabarik gabekoen bizitzak zentzurik ez duela. Hori, beraien bizitza gehiegi gustatu ez eta aurreko guztia ezabatu eta ama edo aita tituluarekin bakarrik gelditzen dira, arro asko, gizartearen aurrean. Eta zenbat jende dago umeak "horrelaxe behar duelako" ekartzen dituztenak eta bigarrena, lenengoari konpainia egiteko, edo gauzak konpartitzen ikas dezaten... Eta gero eguna haserre pasatzen dute errieta batean beti. Noski aukera bakoitzak egin dugula. Ni ez daiz inondik inora damutzen, baina bestelako bizimoduaren alde onak ere ikusten ditut eta ez gutxi eta txikiak. Ai! arratsalde batean irten eta etxera noiz, nola eta nondik bueltan iritsiko zaren jakin gabe!? Ederra da ba hori ere Lasai, askorena inbiria da. Gainerako jogurtek badakizu zenbat kolorante eta kontserbante behar izaten duten? Alde ederrekoa naturala!

Leirek: Baina amorru handienak guraso diren askoren buruan dagoena: “Zuk ez daukazu umerik eta nik bai. Beraz, nik eskubide gehiago dauzkat, betebehar sakratuarekin bete baitut. Eta zuk ez.” Horrelako komentarioak entzun behar dira (agian ez hain zakarrak) lanean-eta ordu aukera egiterakoan.

Oierrek: Eta erantzuna be, erreza: umiak ekartzian ba zenkixan zure libertadia murriztuko zala eta bla, bla, bla ¿ezta? Ba oin zu bakarrik izorratu, eta bestioi emon pakia.

Irakorri dot, baiña ez dot uste artikuluakin bat dotorrenik. Beste egun baten egingo dot berab horren gaiñean.

Irakurri hau: http://revista.consumer.es/web/es/20070301/interiormente/71308.php

Neri umiak ikaragarri gustatzen jataz. Askotan euren gurasueri baiño gehixago. Asko guraso dira umiak gustoko euki barik. Nik hori ez dot aitzen.

Nere lagun askok umiak dakez. Gustora ibiltzen naiz eurekin. Baiña, jakiña, alkarrizketak normalak dira, ez bakarrik "ondo jaten desta" edo "Ez desta lorik egitten". Horretaz be egitten dogu berba, baitta blog honen gaiñian be. Ez dot uste bizitza bittan banatzen danik: umiekin edo ume barik. Hori baiño naturalagua izan biharko litzake.

Nik asumidu dot lagun haundixen umiak nere lagunak be badirala; edo hobeto esanda, loiba postizuak dirala. Holan maitte dittut, nere odolekuak balitzaz moduan.

Ama izango nitzake, baiña egoera sozio-ekonomikuak ez desta lagatzen. Esan nahi dot, ama izan barik be bizi leikela, umiekin disfrutau, eta gauzak naturalago egin. beste barik

Bai Gari, neuk ere errieta asko egiten dut eta sanoa iruditzen zait halaxe egitea, bai umeekin eta bai helduen artean ere. Baina oso bestelakoak dira errietan egitea eta errietan bizitzea. Ona zure koinatuarena, fuerte xamarra agian, baina, zenbait momentutan ondo etorriko zitzaidan