Jogurt bat naiz
Jogurt bat sentitzen naiz. Kaduzitate data daukat. Eta oraindik ez dut mundura ekarri nauen eginbeharra bete. Kezkatuta nago, denbora eskuetatik doakit-eta.
Begirada maltzur batzuk sumatu ditut, esamesen bat ere zabaldu da. Eginkizun gorena ez dut egin. Gizartea, familia eta Euskal Herria defraudatu ditut. Edo defraudatzeko bidean nago, denbora amaitu ez zaidalako.
Ez naiz sentitzen bifudus-dun jogurta, ezta sojazkoa ere. Jogurt naturala, ezer bakoa, modan ez dauden horietakoa. Baina klasikoa beti egongo diren horietakoa. Gainera, kadukatzeko bidean dagoena; supermerkatuan topatuz gero, oparitu egiten dutena.
Zertaz dihardudan? Zoratu ote naizen? Ez. Berrogei urtetik nahi baino hurrago nago eta emakumea naiz. “Arroza pasatuko zaizu” diote gaztelaniaz orduan paella sentitzen naiz. Badirudi andrazkoon lan nagusia hori dela: ugaltzea.
Oso berandu omen 41 urterekin umeak ekartzea. Jakina da nekea, alferra, gainera zelako arriskua! Baina gizonendako ez da berandu, ala? Zenbat gizon daude gazteago batekin elkartu eta 50, eta 60 urterekin umeak ekarri dituztenak? ez ote dira nekatzen edo alfertzen? Bai, badakit obuluak galtzen goazela, baina gizonek ez dituzte espermatozoideak galtzen eta hauen kalitatea eskasten?…
Ugaltzea emakumeon esku dago, antza. Gizonezkoek ez dute parte hartzen, itxura. Jaiotze tasen gainean jarduten dutenean 1- 2 ume andreko esaten dute. Eta gizonezko bakoitzeko? Hain gutxi balio dute?
Baina amorru handienak guraso diren askoren buruan dagoena: “Zuk ez daukazu umerik eta nik bai. Beraz, nik eskubide gehiago dauzkat, betebehar sakratuarekin bete baitut. Eta zuk ez.” Horrelako komentarioak entzun behar dira (agian ez hain zakarrak) lanean-eta ordu aukera egiterakoan. Zer uste dute, nik ez dudala familiarik, lagunik eta konpromisorik gizarte honetan?
Beste batzuek “Kontuz haurrak!!” pegatina daramate automobiletan. Gu, ume bakook kontuz ibili behar gara guraso arduratsu horiekin. Eta euretako asko? Ume barik doazenean ederrak makarrak!
Baina inoiz ez duzue jogurt kadukaturik jan? Nik bai, sarritan. Eta beti onak egoten dira. Errezeloarekin, hasieran; baina lehengo koilarakada ahoan sartu ondoren, besteekin (ez iraungitakoekin) sentitzen den plazer berbera disfrutatuz. Gehiago esango nuke: plazera handiagoa da, gizarte hiper-babesle honi, gangarra buruan, partida irabazi diodan sentsazioa baitaukat.
Nere koinatuak ematen zitxuan erantzun edarrak (orain semia dake): "Qué, y no vais a traer familia o qué?" "No, es que hemos tenido tres abortos" edo "No, es que no podemos". Toma corte, holakuak botatzen zittuan! da zuri ze inporta jatzu ba? Asike ikasi erantzunak ematen, Leire.
Bestalde, gurasook ere sentitzen dogu nola-halako animadbersiñua lagun solteruengandik, umiak dakaguzenak agotak bagina bezela. En fin... bata bestiagatik. Bi taldietan dagoz aukera egindakuak eta obligatutakuak.
Eta bukatzeko, Jaio, guk etxian egunero egiten dogu errieta, umiekin eta geure artian, eta baita barre eta musu eman ere, y a mucha honra!