Eslovenia, mon amour

Izango dira lau bat urte Eslovenian izan nintzela oporretan. Zelako herrialde ederra! Euskal Herriaren tamainakoa, bi milioi pertsona inguru bizi dira. Kostaldea (gutxi), Mediterraneoa. Mendia (asko) Alpeak. Lakuak, kobazuloak, errekak (eslovenieraz, erreka “reka” esaten da), eliza margotuak…..oso polita

Jendea ere lasaia, abegitsua, laguntzeko prest. Gidatzen oso pazifikoak, denak zebra-bideetan gelditzen ziren, jendeak izozkia jaten eta begiratu gabe pasatzen zituen. Errepideetan ez bozinarik ez makarradarik, dena trankil. Guk haluzinatu egin genuen!

Eta komun publikoak? Horrelakorik ez dut sekula ikusi! Garbiak, beti paperarekin, eskupainuekin, xaboiarekin…Gu ez gaude ohituta.

Oso esanguratsuak begitandu zitzaizkigun xehetasun horiek, detaileetan baitago izaeraren isla. Pentsatu genuen horiek guztiak edukazio onaren seinalea zirela, eta bertan heziketa primatzen zela.

Ez omen genbiltzan txarto. Durangoko azokara idazle esloveniar bi ekarri dituzte. Berrian irakurri dut euren literaturaren berri eta orduan bai haluzinatu dudala! Hainbeste liburu argitaratu, hainbeste idazle eta hainbeste mailegu! Zoratzekoa da!Zibilizazioa horixe da. Hau guztiau heziketa bitartez baino ez da lortzen, eskolan familian, lagun artean. Zelan egin? Inoiz helduko ote gara euren mailaren erdira?

Horrela balitz, izan liteke hobeto gidatzea eta komun garbiagoak izatera?