Premiñia eta kapritxua

Goizeko zazpiretako trena hartu neban atzo. Ordu horretan juaten naizenian Berrizeraiño ezagun batzuekin juaten naiz. Eurak jeitsi eta andra bat jarri jatan onduan beste neska batekin. Trena gainezka, ni alde egiñ ezinda. Bere alabian bizitza erdi kontau zetsan pareko neskiari. Ni apuntietan sartu nahixan, baiña ezin! Gero jarraittu zeban berbetan beste neska baten gaiñian, bigarren umia enkargau eta hirukixak etorri!

Pareko neskiak esan zetsan hirukixekin eta beste umiakin ezingo zala biharrera juan. Andriak erantzun zetsan premiñarik be ez zekala (tira, "tampoco le hace falta trabajar" esan zetsan). Aurretik pare bat bidar kontau zeskun lau umion aittak posiziño ona zekala. Eta atzera be repetidu zeban neska horrek ez zekala lan egitteko premiñarik.

Gauza bera esango leuke emakumiak euki izan baleu "posiziño on" hori? Gizonak bihar egitteko premiñarik ez dakala esango leuke?

Argi dago, emakume bihargiñon lana askotan "segundakua" konsideratzen dala. Premiñia edo kapritxua. Gure benetako biharra etxia, umiak eta zaharrak zaintzia dalako, kobrau barik, opor barik.

Holan gaizki goiaz. Pentsakera horrekin gizonezkuak ez dira famelixaz kargu egingo. Emakume batzuek ez dabe euren karrerak lagako umiak ekartzeko, batera eziña dan bittatian, behintzat.

Eta amaitzeko anekdota bat: Eusko legebiltzarrerako hauteskundiak izan ziranian, gabero Radio Euskadiko "Ganbara" saiuan lehendakari gai bat elkarrizketatzen zeben. Maria Sangileri tokau jakonian Dani Alvarez aurkezliak esan zetsan: "Señora Sangil, ya sé que es muy tarde para hablar con usted, teniendo niños". Ni aho bete hagin geldittu nintzan. Ibarretxek, Lopezek,...ez ete dake umerik?