Q

Aspaldi ibili naiz eibartarren zerrendan ea best-sellerrak gomendatzen zizkidaten. Jaso nituen batzuk eta , oso zintzoa eta esanekoa naizenez, irakurri. Horien artean “Q” zegoen. Lehenago ere Matrallakoko lagun batek, Txinok hain zuzen ere (aupa Txino!), gomendatu zidan. Gomendatzen jarraitu, mesedez!

Luther Blissetek sinatzen du, baina ez ei da pertsona bat, lagun talde italiar bat baino.

Seiehun orritik gora dauka. Ondo. Zer gertatu zaidan? Brad Pittekin gertatu zitzaidana: denek “ze guapo!” “ze ondo daguan!” “Iñoiz ikusi doten tiporik katxarruena!”. Gero zinemara joan, eta bai ondo dago, baina...

Gustatu zait (konforma erraza naizela konturatuko zineten). Hasieran, nahasgarri samarra da. Antzeko gauzak kontatzen ditu, atzera-aurrera gehiegirekin. Gaia interesgarria da. Baina zeozer falta zaiola uste dut. Espektatiba handiegiak nituen, beharbada. Onartzen dut. Estiloa ere (estilo epistolarra askotan....) ez dut gustuko.

Dena dela, gauza asko ikasi dudala pentsatzen dut, sasoi historiko horren gainean, erreformaz eta erlijio gerrez. Eta pertsonaia bitxiak eta bereziak azaltzen dira. Tira, ez da gaizki egon.

Irakurri eta zuek esango didazue.